ارزیابی عوامل مؤثر بر تعامل اقتصادیِ چین با بلوک‌های تجاری منتخب مطالعه تطبیقی؛ شورای همکاری خلیج‌فارس و اوراسیا
محورهای موضوعی : اقدامات و سیاست‌های سازمان‌ها
مهرداد عله پور
1
رضا سیمبر
2
(دانشکده علوم سیاسی و روابط بین‌الملل دانشگاه گیلان)
کلید واژه: اقتصاد سیاسیِ سیاست خارجی شورای همکاری خلیج‌فارس چینمرکانتیلیسم اقتصادی اوراسیا,
چکیده مقاله :
با عنایت به نیاز مُبرم چین به انرژی پایدار که با هدف کاهش آسیب‌پذیری در حوزۀ انرژی و بیشینه‌سازی قدرت رو‌به‌تزاید خود در عرصۀ سیاست و روابط بین‌الملل صورت پذیرفته است، این کشورِ در حال صعود، طی سالیان اخیر کوشیده است تا بر بستر انرژی، همکاری‌های سیاسی- اقتصادی ویژه‌ای را با کشورهای حاضر در شورای همکاری خلیج‌فارس و منطقۀ راهبردی اوراسیا به منصۀ ظهور برساند. در همین رابطه، نگارندگان پژوهش حاضر با رویکردی توصیفی- تحلیلی- تطبیقی و با تأسی از اسناد کتابخانه‌ای درصدد برآمده‌اند تا ضمن واکاوی و بررسی حضور فزایندۀ پکن در حوزه‌های مورداشاره، به این پرسش راهبردی پاسخ گویند که «جمهوری خلق چین در پرتو تعمیق روابط سیاسی و اقتصادیِ خود با کشورهای عضو شورای همکاری خلیج‌فارس و کنشگران حاضر در حوزۀ راهبردی اوراسیا چه اهداف پیدا و پنهانی را دنبال می‌کنند؟» فرضیة مطرح از معبر این پرسش ناظر بر آن است که پکن با در نظر گرفتن وزن اقتصادی کشورهای حاضر در مناطق مورداشاره و با توجه به موقعیت ویژۀ آن‌ها در ابتکار کمربند- راه کوشیده است تا راهبردهای نوینِ ژئوپلیتیکی خود را از رهگذر تلاش برای تضمین امنیت پایدارِ دسترسی به انرژی، حفظ بازارهایِ هدف مستقر در مسیر ابتکار کمربند راه و افزایش سطح همکاری با شُرکای منطقه‌ای، به دو حوزۀ «خلیج‌فارس» و «اوراسیا» گسترش دهد.
Given China's urgent need for sustainable energy to reduce energy vulnerabilities and maximize its growing power in international politics and relations, the rising country has sought to build energy cooperation in recent years. A special political-economic relationship with the countries present in the GCC and the Eurasian Strategic Region will emerge. In this regard, the authors of the present study with a descriptive-analytical-comparative approach and based on library documents, have sought to answer the strategic question that the People's Republic of China in the light of deepening relations by analyzing and examining the growing presence of Beijing in these areas. What are its political and economic goals with the member states of the Persian Gulf Council and the actors in the Eurasian strategic sphere? The hypothesis raised by the above question is that Beijing, taking into account the economic weight of the countries present in the mentioned regions and given their special position in the belt-road initiative, has tried to pursue its new geopolitical strategies through effort. To ensure sustainable security of access to energy, maintain target markets based on the Belt-Road Initiative, as well as increase cooperation with regional partners, extend to the Persian Gulf and Eurasia.
فارسی
ارغوانی پیر سلامی، فریبرز و میر احمدی، سعید (1398). تبیین سیاست موازنه‌سازی منطقه‌ای چین در خاورمیانه، فصلنامه سیاست جهانی، ۸ (28)، صص 176 - 139.
جمشیدی، محمد و خاتمی، حسام (1399). نقش ابتکار یک کمربند- یک راه در نظم نوین اقتصادی چین، فصلنامه سیاست، مجلۀ دانشکده حقوق و علوم سیاسی، 50 (1)، صص 20 - 1.
درج، حمید و فلاحت پیشه، حشمت‌الله (1398). صف‌آرایی ایران، روسیه و چین در مقابل آمریکا در صحنۀ ژئوپلیتیک اوراسیا، مجلّۀ پژوهش‌های جغرافیای سیاسی، سال چهارم، 1 (13)، صص 62 - 23.
دهشیار، حسین و سینا نورانی، سید امیر (1399). ناسیونالیسم اقتصادی دونالد ترامپ و رهیافت شبکه‌ای در سیاست خارجی آمریکا، فصلنامه مطالعات روابط بین‌الملل، 13(49)، صص 74 - 43.
رکابیان، رشید و عله‌پور، مهرداد (1399). آوردگاه راهبردی ایندوپاسیفیک و رویارویی پکن- واشنگتن در عصر پساجنگ سرد (2019- 2010)، پژوهش‌نامۀ ایرانی سیاست بین‌الملل، ۸ (2)، صص 138- 113.
شاه‌منصوری، تاج احمد و شامیری، افشین (1389). اهداف و منافع چین در آسیای مرکزی پس از 11 سپتامبر از همکاری و هم‌جواری تا دیپلماسی اقتصادی بین‌المللی، فصلنامه مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز، (68)، صص 88 - 75.
محمودی‌کیا، محمد (1398). سیاست خارجی خاورمیانه‌ای چین در پرتوِ نظم نوین جهانی، فصلنامه سیاست خارجی، ۳۳ (3)، صص 28 - 1.
مدرس، محمدولی و صفی‌نژاد، ابوالحسن (1398). نقش ناسیونالیسم اقتصادی در استمرار روند اصلاحات در اقتصاد سیاسی چین، فصلنامه سیاست جهانی، ۸ (4)، صص 30 - 7.
میرترابی، سید سعید. قربانی، ارسلان. منوّری، سید علی و کشوریان آزاد، محسن (1399). ابتکار چندجانبه‌گرایی مالی چین و چالش نظم مالی بین‌المللی (2019 - 2008)، فصلنامه مطالعات اقتصاد سیاسی بین‌الملل، ۳ (۲)، صص 408 - 383.
وکیلی، بهنام. قربانی شیخ‌نشین، ارسلان و میر ترابی، سید سعید (1398). ابتکار یک کمربند یک‌راه، نهادگرایی و دیپلماسی انرژی چین، فصلنامه تحقیقات سیاسی بین‌المللی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرضا، (41)، صص 89 - 70.
English Source
Aeinvand, H. (2018). Explaining China's and Russia's Anti-Hegemonic Policies against the United States. International Journal of National Research, (3)32, 67-94
Ahmadipour, Z & Lashgari, E. (2012). Theoretical and Experimental Recognition of the Concept of a Strategic Zone in Eurasian Supercontinent. Central Eurasia Studies, 4 (9), 1-20.
Almujeem, N. S (2021). GCC countries geo economic significance China’s geopolitical ends. Review of Economics & Political Science. Available at: https://doi.org/10.1108/REPS-11-2019-0152.
Blank, S. J. (2007). U.S. Interest in Central Asia and Their Challenges, Strategic Studies Institute, Available at: http:// www. Strategic Studies Institute.army.mil/.
Cai, Peter (2017). Understanding China’s Belt and Road Initiative, The Lowy
Chen, Mo (2011), Exploring Economic Relations between China and the GCC States. Journal of Middle Eastern and Islamic Studies (in Asia), Vol. 5, No 4, pp. 88-105.
CIA-World Fact Book (2018). The World Fact Book". (Observed 2018, 12, 15) at:https://www.cia.gov/library/publications/theworldfactbook/rankorder/2001rank.html' target='blank'>https://www.cia.gov/library/publications/theworldfactbook/rankorder/2001rank.html.
Cornet, Alexandre (2018). The Strategic Challenges of the Silk Roads", Asia Focus, No. 79, pp. 1-13.
Farjirad, A., & Shabani, M. (2013). Russian Politics in Central Asia and the Caucasus and its Challenges after the Cold War. Geographical Journal of the Land, 10 (39), 1-18.
Garlick, Jeremy and Havlova, Radka (2020). China’s “Belt and Road. Economic Diplomacy in the Persian Gulf: Strategic Hedging amidst Saudi – Iranian Regional Rivalry. Journal of Current Chinese Affairs, Vol. 49, No. 1. Pp. 82 – 105. Available at: https://journals.sagepub.com/ doi/ full/10.1177/1868102619898706
Gertz, B. (2005). China builds up strategic sea lanes. Washington Times, USA, January 18.
Giacomo Zoppolati, David (2021). China’s Western horizon: Beijing and the new geopolitics of Eurasia. New York, Oxford University Press, pp. 336. Available at: https://www.tandfonline.com/doi/full/' target='blank'>https://www.tandfonline.com/doi/full/ 10.1080/ 15387216. 2021.1918201?scroll=top&needAccess=true.
Girgin, D. (2016). Analyzing of the Geopolitical Energy confrontation in the caucuses: Role of Iran, after sanction were Lifted. International Journal of Humanities and social science, Vol. 6, No. (2).
Grubacic, S. and Schuster, J. (2018). Economic nationalism in the history of international economics. International Journal of Pluralism and Economics Education. Vol. 9, No. 3, pp. 300-317.
https://www.eia.gov/todayinenergy/detail.php?id=43216' target='blank'>https://www.eia.gov/todayinenergy/detail.php?id=43216
Institute for International Policy, Available Online at: https://www. lowyinstitute. org/publications/understanding-belt-and-road-initiative
Kazantsev, Andrei and Medvedeva, Syetlana and Safranchuk, Ivan (2021). Between Russia and China: Central Asia in Greater Eurasia, Journal of Eurasian Studies, Vol. 12, No. 1, pp. 57-71.
Lukin, Alexander (2020). Sino – Russian Cooperation as the basis for Greater Eurasia, Human Affairs, Vol. 30. No. 2. Pp. 174-188.
Lum, Thomas (2010), China and the U. S: Comparing Global Influence, New York: Nova Science Publisher.
Lupo-Pasini, F. (2019). The Rise of Nationalism in International Finance: The Perennial Lure of Populism in International Financial Relations. Duke Journal of Comparative & International Law. Vol. 30, No. 91, pp 93-141.
Mechstroth, D. (2015). China Solidifies Its Position as the World’s Largest Manufacturer.
Miller, Tom (2017). China's Asian Dream: Empire Building along the New Silk Road. Zed Books Ltd, London, Available at: www.Zedbooks.net
Monaghan, A. (2014). China Surpasses US as World's Largest Trading Nation. The Guardian, No. 10.
Nakano, T. (2004). Theorising economic nationalism. Nations and Nationalism. 10(3), pp 211-229.
Nazemroaya, M. D., & Halliday, D. J. (2012). The Globalization of NATO, London, England: Clarity Press, INC, September 15, 1- 412.
NDRC (National Development and Reform Commission), 2015, Ministry of Foreign Affairs and Ministry of Commerce of the People’s Republic of China, with State Council Authorization, at: http://en.ndrc.gov.cn
Olcott, Martha, B. (2004). Russia- Chinese Relations in a Changing Asia. Washington DC, USA: Carnegie Endowment for International Peace.
Phil, H. (2018). Trump’s new militarism – “United States prepares wars against
Russia and China. Europe Solidaire Sans Frontières, March 26, Available at: http://www.europe solidaire.org/spip.php?article43811.
Shakhanova, Gaziza and Garlick, Jeremy (2020). The Belt and Road initiative and the Eurasian Economic Union: Exploring the Greater Eurasian Partnership, Journal of Current Chinese Affairs, Vol. 49. No. 1, pp. 33-57.
Swartz, Spencer and Shai Oster (2010), China Tops U.S. in Energy Use: Asian Giant Emerges as Theory, Millennium: Journal of International Studies, Vol. 10, No, 2.
Talmiz, Ahmad (2021). Russia and China Place Eurasia at the Heart of the Post-Pandemic World Order, Asian Journal of Middle Eastern and Islamic Studies, Vol. 15, No. 1, pp. 1 – 33. Available at: https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/25765949.2021.1881325.
TradeMap (2018), Yearly Time Series. (Observed 2018, 11, 25) at: https://www.trademap.org/Index.aspx.
Turki Al-Sudairi, Mohammed (2012), Sino-Saudi Relations: An Economic History, Gulf Research Center, August, pp. 1-38. (Observed 2018, 11, 12) at: www.grc.net.
Weede, Erich (2010), the Capitalist Peace and the Rise of China: Establishing Global Harmony by Economic Interdependence. International Interactions: Empirical and Theoretical Research in International Relations. Vol. 36, No 2, pp. 206-213.
Assessing the factors affecting China's economic interaction with selected trade blocs, Comparative study; Persian Gulf Cooperation Council and Eurasia
Mehrdad Alepour
Corresponding Author, Graduate of International Relations, University of Guilan. Guilan, Iran. mehrdadalipour1992@gmail.com
Reza Simbar
Professor, Department of International Relations, University of Guilan. Guilan, Iran.
Abstract
Given China's urgent need for sustainable energy to reduce energy vulnerabilities and maximize its growing power in international politics and relations, the rising country has sought to build energy cooperation in recent years. A special political-economic relationship with the countries present in the GCC and the Eurasian Strategic Region will emerge. In this regard, the authors of the present study with a descriptive-analytical-comparative approach and based on library documents, have sought to answer the strategic question that the People's Republic of China in the light of deepening relations by analyzing and examining the growing presence of Beijing in these areas. What are its political and economic goals with the member states of the Gulf Cooperation Council and the actors in the Eurasian strategic sphere? The hypothesis raised by the above question is that Beijing, taking into account the economic weight of the countries present in the mentioned regions and given their special position in the belt-road initiative, has tried to pursue its new geopolitical strategies through effort. To ensure sustainable security of access to energy, maintain target markets based on the Belt-Road Initiative, as well as increase cooperation with regional partners, extend to the Persian Gulf and Eurasia.
Keywords: Political Economy of Foreign Policy, Persian Gulf, China, Economic Mercantilism, Eurasia
ارزیابی عوامل مؤثر بر تعامل اقتصادیِ چین با بلوک‌های تجاری منتخب
مطالعه تطبیقی؛ شورای همکاری خلیج‌فارس و اوراسیا1
مهرداد عله پور
نویسنده مسئول، دانش آموخته ارشد روابط بین‌الملل دانشگاه گیلان، گیلان، ایران mehrdadalipour1992@gmail.com
رضا سیمبر
استاد گروه روابط بین‌الملل دانشگاه گیلان، گیلان، ایران
چکیده
با عنایت به نیاز مُبرم چین به انرژی پایدار که با هدف کاهش آسیب‌پذیری در حوزۀ انرژی و بیشینه‌سازی قدرت رو‌به‌تزاید خود در عرصۀ سیاست و روابط بین‌الملل صورت پذیرفته است، این کشورِ در حال صعود، طی سالیان اخیر کوشیده است تا بر بستر انرژی، همکاری‌های سیاسی- اقتصادی ویژه‌ای را با کشورهای حاضر در شورای همکاری خلیج‌فارس و منطقۀ راهبردی اوراسیا به منصۀ ظهور برساند. در همین رابطه، نگارندگان پژوهش حاضر با رویکردی توصیفی- تحلیلی- تطبیقی و با تأسی از اسناد کتابخانه‌ای درصدد برآمده‌اند تا ضمن واکاوی و بررسی حضور فزایندۀ پکن در حوزه‌های مورداشاره، به این پرسش راهبردی پاسخ گویند که «جمهوری خلق چین در پرتو تعمیق روابط سیاسی و اقتصادیِ خود با کشورهای عضو شورای همکاری خلیج‌فارس و کنشگران حاضر در حوزۀ راهبردی اوراسیا چه اهداف پیدا و پنهانی را دنبال می‌کنند؟» فرضیة مطرح از معبر این پرسش ناظر بر آن است که پکن با در نظر گرفتن وزن اقتصادی کشورهای حاضر در مناطق مورداشاره و با توجه به موقعیت ویژۀ آن‌ها در ابتکار کمربند- راه کوشیده است تا راهبردهای نوینِ ژئوپلیتیکی خود را از رهگذر تلاش برای تضمین امنیت پایدارِ دسترسی به انرژی، حفظ بازارهایِ هدف مستقر در مسیر ابتکار کمربند راه و افزایش سطح همکاری با شُرکای منطقه‌ای، به دو حوزۀ «خلیج‌فارس» و «اوراسیا» گسترش دهد.
واژه‌های کلیدی: اقتصاد سیاسیِ سیاست خارجی، خلیج‌فارس، چین، مرکانتیلیسم اقتصادی، اوراسیا
تاریخ دریافت: 17/08/1400 تاریخ بازبینی: 30/9/1400 تاریخ پذیرش: 19/10/1400
فصلنامه سازمان‌های بین‌المللی، سال 4، شماره 4، زمستان 1400، صص 597-625
[1] . این یک مقاله دسترسی آزاد تحت مجوز CC BY-NC-ND (http://creativecommons.org/ licenses/by-nc-nd/4.0/) است.
مقدمه
خیزش، ظهور و صعود جمهوری خلق چین در هرم قدرت جهانی از موضوعات برجسته‌ای است که در دهه‌های ابتدایی قرن 21، حوزه‌های سیاست، اقتصاد و حتی امنیت بین‌الملل را تا حدود زیادی تحت تأثیر خود قرار داده است. متأثر از صعود چین، اگرچه آثار، پیامدها و افق آیندۀ جهانِ سیاست و روابط بین‌الملل تا حدود زیادی با ابهام مواجه شده است، اما تردیدی نیست که سدۀ جاری تمایزات بنیادین ژرفی را نسبت به گذشته تجربه خواهد کرد (رکابیان و عله‌پور، 1399، ص. 114). با عنایت به دگردیسی‌های پدیدارشده و برای فهم هرچه بهتر راهبردهای نوین چین در قبال بلوک‌های اقتصادی و سیاسیِ منتخبی همچون مناطق راهبردی «اوراسیا»1 و «خلیج‌فارس»،2 ذکر این نکته ضروری می‌نماید که روند صعود چین در سلسله‌مراتب قدرت جهانی ریشه در دوران «جنگ سرد»3 و مشخصاً سیاست درهای باز و اصلاحات سیاسی و اقتصادیِ «دنگ شیائوپینگ»4 در سال‌های پایانی دهۀ 70 میلادی دارد (بصیری و دیگران، 1391، ص. 93)، ولی به‌واقع باید اذعان داشت که پس از بحران مالی پدیدارشده در سال 2008 میلادی بود که اهمیت چین در ساختار اقتصاد سیاسی بین‌الملل بیش‌ازپیش نمایانگر شد.
وجود بحران مالی همه‌گیر در جهان در کنار برخورداری چین از حق وتو، عضویت دائم در شورای امنیت سازمان ملل متحد، «دارا بودن یک‌پنجم از کُل جمعیت جهان»(1) و برخورداری از توانمندی‌های هسته‌ای (قلی‌زاده و شفیعی، 1391، ص. 149)، در بازۀ زمانی مورد اشاره سبب شدند تا این کشور پهناور و متمدن، با نگاهی راهبردی و چندوجهی، پروژۀ صنعتی شدن را در صدر اولویت‌های اعلانی، اعلامی و اعمالی خود قرار دهد. به‌منظور نائل آمدن به اهداف از پیش طراحی‌شده، نخبگان چینی ارتقای شاخص‌های اقتصادی و تجاری را به‌صورت ویژه مطمح نظر قرار دادند و در همین راستا بود که چین در سال‌های ابتداییِ خیزش خود با مصرف 252/2 میلیارد تُن نفت در سال، به بزرگ‌ترین مصرف‌کنندۀ انرژی در سطح جهان تبدیل شد و از ایالات متحده که تا آن زمان (2009) 170/2 میلیارد تُن مصرف داشت، پیشی گرفت (Swartz & Oster, 2010). در ادامه و در راستای ردگیری راهبرد مورد اشاره (پروژۀ صنعتی شدن)، پکن کوشید در حوزۀ ساخت‌وساز نیز از واشنگتن پیشی بگیرد و خود را به یکه‌تاز این عرصۀ قدرت‌ساز بدل نماید (Mechstroth, 2015). مجموع تحرکات مورداشاره به‌نوبۀ خود نه‌تنها سبب شد تا در سال 2013، چین مازاد تجاری خود را به 260 میلیارد دلار برساند (Monaghan, 2014)، بلکه متعاقب آن در سال 2015، «صندوق بین‌المللی پول»،5 «پول ملی چین»6 را به سبد حق برداشت مخصوص با وزن 9/10 درصد اضافه کرد (میرترابی و دیگران، 1399، ص. 384) و همین امر موجب شد تا قدرت این کشور در حال صعود بیش‌ازپیش فزونی یابد.
متأثر از روندهای مورد اشاره و به‌منظور تداوم آهنگ رشد و توسعۀ اقتصادی و تجاری کشور در فضای آنارشی حاکم بر پهنۀ سیاست جهانی، نخبگان اجرایی چین به نتیجه رسیدند که دسترسی به منابع و بازارهای بین‌المللی باید به‌عنوان یک هدف کاربردی و عینی مورد توجه ارگان‌های مرتبط با امر دیپلماسی اقتصادی و سیاست خارجی این کشورِ در حال صعود قرار گیرد. در همین رابطه ایشان مبادرت به طرح مگا پروژۀ «کمربند- راه»7 به‌عنوان «نشانگان تجاری»8 کشور در قبال مناطق مختلف جغرافیایی از جمله حوزۀ راهبردی خلیج‌فارس و اوراسیا کردند و از این رهگذر کوشیدند ضمن برقراری و بسط روابط تجاری و اقتصادی، موجبات بیشینه‌سازی قدرت رو‌به‌تزاید خود را فراهم آورند. با علم به راهبردهای نوین چین و همچنین صعوبت و سهولت‌هایی که متوجه حضور این کنشگر قاعده‌ساز در مناطق مورداشاره است، نگارندگان پژوهش حاضر درصدد پاسخ به چرایی این پرسش راهبردی برآمده‌اند که «جمهوری خلق چین در پرتو تعمیق روابط سیاسی و اقتصادیِ خود با کشورهای عضو شورای همکاری خلیج‌فارس و کنشگران حاضر در حوزۀ راهبردی اوراسیا چه اهداف پیدا و پنهانی را دنبال می‌نماید؟» در راستای پاسخ به این پرسش کوشش شده است که در پرتو مفاهیم و معناها و با تأسی از مفروضات تئوریکِ نظریۀ «مرکانتیلیسم اقتصادی»9، جایگاه مناطق راهبردی مورداشاره در اقتصاد سیاسیِ سیاست خارجی چین مورد تدقیق واقع گردد.
1. پیشینه پژوهش
با بررسی کتب، مقالات و اسناد مرتبط با موضوع مورد مداقه، نیک مشخص است که تاکنون اثر جامع و مدونی وجود نداشته که با رویکردی تطبیقی، نوع روابط اقتصادی و تجاری چین را با حوزۀ راهبردی اوراسیا و کشورهای حاضر در شورای همکاری خلیج‌فارس به‌عنوان بلوک‌های منتخب تجاری در فضای جهانی- محلی شدن مورد تدقیق قرار داده باشد. رویۀ غالب آثاری که تاکنون به رشتۀ تحریر درآمده‌اند، به تشریح چگونگی صعود چین در عرصۀ سیاست و روابط بین‌الملل معطوف بوده است که این امر نشان‌دهندة نوآوری و تازه بودن اثر حاضر است. جدول ۱ به مطالبی در مقام نقد منابع پیشین اشاره کرده است.
جدول 1. منابع پیشین مرتبط با موضوع پژوهش | |||
R | نویسنده/نویسندگان | عنوان و سال نشر اثر | ایده اصلی اثر |
1 | دیوید جیاکومو زوپولاتو10 | افق غربی چین: پکن و ژئوپلیتیک جدید اوراسیا11 (2021) | نویسنده درصدد است توضیح دهد که چگونه سیاست خارجی جدید چین همچون ابتکار «کمربند- راه» توسط سیاست‌های محلی و منطقه‌ای خارج از چین در مناطق مختلف جغرافیایی از جمله اوراسیا در حال شکل‌گیری است. |
2 | احمد تلمیز12 | روسیه و چین اوراسیا را در قلب نظم جهانی پس از همه‌گیری قرار می‌دهند13 (2021) | از نظر نگارنده، عینی‌ترین پیامد همه‌گیری کرونا در سطح سیاست بین‌الملل تسریع در روند تغییرات جهانی و کاهش مطلوبیت جهانی ایالات متحده و متعاقباً روی کار آمدن بازیگران جدیدی همچون چین و روسیه بوده است که از طریق «مشارکت بزرگ اوراسیا» درصدد برآمده‌اند تا به منافع اوراسیایی خود دست یابند. |
3 | نورا صالح المجیم14 | اهمیت اقتصاد کشورهای شورای همکاری خلیج‌فارس برای اهداف ژئوپلیتیک چین15 (2021) | نویسنده کوشیده است تا کنش متقابل بین راهبرد بزرگ اقتصادی چین و اهداف ژئوپلیتیک این کشور در قبال کشورهای حوزه خلیج‌فارس را از منظر واقع‌گرایانه بررسی نماید. |
4 | جرمی گارلیک و رادکا هاولووا16 | دیپلماسی اقتصادی «کمربند و جاده» چین در خلیج‌فارس: مصون‌سازی راهبردی در میان رقابت منطقه‌ای عربستان و ایران17 (2020) | طی سالیان اخیر دیپلماسی اقتصادی چین در خدمت اهداف جامع امنیت ملی و رویکرد نوین سیاست خارجی منطقه‌ای این کشور در قالب طرح «کمربند- راه» قرارگرفته است. به‌منظور تأمین و تضمین جریان مداوم منابع متنوع انرژی، چین کوشیده است تا ضمن پرهیز از گرفتار آمدن در دام رقابت‌های منطقه‌ای، روابط خود را با ایران و عربستان حفظ کند. |
2. مرکانتیلیسم اقتصادی؛ سپهر نظری پژوهش
پشتوانۀ نظری پژوهشِ پیش رو، بهره‌گیری از مفروضات تئوریک مرکانتیلیسم اقتصادی است که از دیرباز به‌عنوان رویکردی نضج‌یافته از پیوند «ملی‌گرایی»18 و اقتصاد، در مدیریت اقتصاد ملی استفاده شده است. در مقام تبیین و تشریح منطق، اصول، انگاره‌ها و مفروضات تئوریک حاکم بر این نظریۀ اقتصادی می‌توان اظهار داشت که از منظر تئوری مذکور، دولت‌ها به‌عنوان کنشگرانی عقلانی که بر اساس محاسبۀ «هزینه- فایده»19 نوع رفتار خود را در قبال دیگران تنظیم می‌کنند، یگانه بازیگران عرصۀ اقتصاد جهانی هستند که به‌منظور تداوم بقای خود ناگزیر هستند قدرتشان را به بالاترین میزان ممکن افزایش دهند و به‌غیراز خود به کسی متکی نباشند (Pickel, 2003, p. 34). از نظر مرکانتیلیست‌ها، دولت برای تأمین منافع ملی خویش دو وظیفۀ اصلی بر عهده دارد: نخست، هدایت صنایع به سمت ایجاد ارزش‌افزوده در پرتو وارداتِ مواد خامِ ارزان‌قیمت؛ دوم، مدیریت و هدایت اقتصاد داخلی تا زمان رسیدن به موازنۀ دلخواهِ تجاری و اقتصادی (پوراحمدی و شم‌آبادی، 1390، ص. 47).
نکتۀ قابل‌تأمل در این میان آن است که از نظر مرکانتیلیست‌ها گرچه رابطۀ میان حوزه‌های سیاست و اقتصاد ماهیتاً یک رابطۀ افتراقی است، ولی باید توجه داشت که بازار نباید در مسیری غیرهمسو با منافع دولت حرکت کند؛ بلکه باید همواره پشتیبان دولت باشد. به بیانی بهتر از نظر ایشان، فعالیت‌های تجاری و اقتصادی می‌باید تابعی از منافع ملی، اهداف و امنیت ملی دولت‌ها باشد (Gerriey & Padoan, 1986, p. 84). علاوه بر این، مرکانتیلیست‌ها برخلاف تئوری‌پردازان لیبرال که قائل به وجود رقابت در بازار آزاد هستند، اعتقاد چندانی به اصل مزبور نداشته، اصراری هم بر حضور همه‌جانبۀ دولت در تمام عرصه‌های اقتصادی و تجاری ندارند (Gilpin, 2001, p. 90).
گفتنی است که نظریه‌پردازان اقتصادی به‌طور معمول مجموعه مفروضات حاکم بر تئوری مرکانتیلیسم را مترادف با مبحث «ملی‌گرایی اقتصادی»(2) تعبیر و تعریف کرده‌اند که همواره در پی تجدید بازآرایی صنایع، تنظیم قانونی بازارها و تخصیص یارانۀ حمایتی برای شرکت‌های داخلی است (Nakano, 2004, p. 211). در مقام نظر باید توجه داشت که ملی‌گرایی اقتصادی به‌عنوان بینشی کلی به مقولۀ سیاست مطرح است که در زمان ایجاد مغایرت بین اهداف بین‌المللی و اهداف ملی، مبادرت به ترویج مباحث و مسائل مرتبط با وحدت و استقلال ملت از منظر اقتصادی می‌نماید (Lupo – Pasini, 2019, p. 98)؛ بنابراین می‌توان گفت ملی‌گرایی از طریق تقویت قدرت ملی کشور در پی حداکثر سازی منافع ملی است. البته باید توجه داشت در بسیاری از موارد بنا به اقتضائات داخلی یا بین‌المللی، ملی‌گرایی اقتصادی در مقام واکنشی نسبت به بحرانی‌تر شدن موقعیت اقتصادی کشور کوشیده است تأثیرات منفی و مخرب پدیدار شده بر اقتصاد داخلی را دفع و تا حدود زیادی مهندسی و مدیریت نماید (Grubacic and Schuster, 2018, p. 303).
بر این اساس، ملی‌گرایی اقتصادی، مفهومی پویا است و یکی از وجوه اصلی تئوری مرکانتیلیسم اقتصادی تلقی می‌شود که همچون «ژانوس»(3) دارای دو وجه نیک و بد است؛ یعنی هم می‌تواند بدون آسیب‌رسانی به دیگر کشورها منجر به رشد اقتصادی کشوری خاص شود و هم به‌عنوان راهبردی خصمانه و تلافی‌جویانه مورد استفاده قرار گیرد و دیگران را از طریق سیاست‌هایی همچون حمایت‌گرایی اقتصادی مورد آسیب و آزار قرار دهد (دهشیار و نورانی، 1399، ص. 47). گفتنی است که در رویکرد ملی‌گرایی اقتصادی به‌منظور الگوواره سازی صنعتی و تجاری کشور در سطح داخلی و جهانی، همواره تأکیدات ویژه‌ای بر دستیابی به فناوری‌های برتر و بهتر صورت می‌پذیرد (مدرس و صفی‌نژاد، 1398، ص. 12).
با تأسی از مفروضات تئوریکی که ذکرشان رفت و برای برقراری پیوند وثیق میان تئوری مرکانتیلیسم و نوع رویکرد نوین چین به عرصۀ اقتصاد سیاسیِ سیاست خارجی خود، باید اذعان داشت که از دیرباز اهمیت بیشینه‌سازی مقولۀ منافع در عرصۀ سیاست خارجی به‌عنوان چراغ راه کشور در پهنۀ نظام بین‌الملل موردتوجه اندیشمندان امر بوده است. ازاین‌رو، نظریه‌پردازان مرکانتیلیست درصدد برآمده‌اند سیاست‌های اقتصادی را اهرم اجرایی مهم و تأثیرگذاری برای دستیابی به امنیت اقتصادی و متعاقباً امنیت سیاسی کشور معرفی کنند که قادر است مناسبات اقتصادی و حتی سیاسی را به نحوی ترتیب‌بندی نماید تا درنهایت موجب رشد و توسعه اقتصادی شود. مطالعۀ روند حاکم بر سیاست خارجی جمهوری خلق چین نشان می‌دهد که نخبگان چینی از دیرباز، به‌منظور تضمین امنیت ملی و حراست از بقای سیاسی خود، به شکل‌های گوناگون درصدد بهره‌جویی از عامل اقتصاد به‌مثابه ابزاری کاربردی و قدرت آفرین بوده‌اند. شاهد مثال گزارۀ مورد اشاره استمرار اصلاحات پیاپی در سیاست‌های اقتصادی این کشور متمدن آسیایی است که ثمرۀ آن جز رشد و توسعۀ اقتصادی نبوده است. با عنایت به موارد پیش‌گفته و همچنین اجماع سیاست‌گذاران چینی بر سر این موضوع که ملی‌گرایی اقتصادی می‌تواند ضمن تقویت دیپلماسی انرژی، وابستگی اقتصادی را تقلیل و در مقابل قدرت چانه‌زنی کشور را افزایش دهد، می‌توان اظهار داشت که مجموعه نظریات مرتبط با تئوری مرکانتیلیسم اقتصادی می‌تواند تا حدود زیادی نوع رویکرد چین به بلوک‌های تجاری منتخب و به‌طور مشخص منطقه اوراسیا و کشورهای حاضر در شورای همکاری خلیج‌فارس را تبیین و تشریح نماید.
3. تبیین و ارزیابی اقتصاد سیاسیِ سیاست خارجی چین در مناطق اوراسیا و خلیج‌فارس
در فضای پسا جنگ سرد، بنا بر تحولاتی ژرف، نظم حاکم بر عرصۀ سیاست و روابط بین‌الملل تا حدود زیادی آمریکا محور شد و واشنگتن از این رهگذر کوشید تا قدرت بلامنازع خود را به سایر کنشگران موجود در هرم قدرت جهانی تحمیل نماید. روند مذکور در طول سالیان ابتدایی قرن 21 بر فضای بین‌المللی مستولی بود تا اینکه جمهوری خلق چین به‌عنوان کنشگری «قاعده‌پذیر»،(4) بنا بر سیادت‌های سیاسی –اقتصادی - صنعتی که در طول سالیان متمادی احراز کرده بود خواهان تخصیص سهم از کیک قدرت جهانی شد. در همین راستا نخبگان چینی بر این انگارۀ بنیادین تأکید کردند که به‌منظور ایفای نقش‌آفرینی فزاینده در تحولات منطقه‌ای و جهانی ناگزیر به برقراری، بسط و در نتیجه، تعمیق روابط اقتصادی خود با مناطق راهبردی مختلف از جمله اوراسیا و خلیج‌فارس هستند. در همین راستا نخبگان چینی مبادرت به ترتیب‌بندی راهبردهای ویژه‌ای همچون مگا پروژۀ «کمربند- راه»20 یا «جادۀ ابریشم جدید»21 کردند (Shakhanova and Garlick, 2020, p. 38).