ارایه الگوی افزایش مشارکت بخش غیر دولتی در توسعه آموزش عالی با تاکید بر رشته تقاضامحور
محورهای موضوعی : مدیریت تحقیق و توسعه
سعید رهبری
1
,
بهارک شیرزاد کبریا
2
,
یلدا دلگشایی
3
1 - دانشجوی دکتری مدیریت آموزش عالی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
2 - گروه علوم تربیتی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی،تهران،ایران
3 - استادیار گروه مدیریت آموزشی و آموزش عالی- واحد تهران مرکزی-دانشگاه آزاد اسلامی تهران- ایران
کلید واژه: مشارکت, توسعه, آموزش عالی, بخش غیردولتی,
چکیده مقاله :
چکیده هدف: این پژوهش با هدف ارائه الگوی مشارکت بخش غیردولتی در توسعه آموزش عالی با تاکید بر رشته¬های تقاضامحور انجام شده است. ضرورت: تجربه مشارکت بخش¬های غیردولتی در آموزش عالی نتایج قابل توجه برای کشورها و متقاضیان داشته و لذا تمایل بخش خصوصی برای سرمایه¬گذاری رشد قابل قبولی داشته است. روش شناسی: پژوهش از نوع کاربردی، آمیخته اکتشافی، داده بنیاد و پیمایشی مقطعی بود. جامعه کیفی 23 نفر خبره آموزش عالی که به روش گلوله برفی انتخاب شدند و در بخش کمی 234 نفر تعیین شد. ابزار بخش کیفی مصاحبه نیمه¬ساختاریافته و کمی پرسشنامه محقق ساخته بود. اعتبار داده¬های کیفی با سه روش کثرت‌گرایی و روایی داده¬های کمی با روایی صوری و محتوایی و پایایی با آلفای کرونباخ بدست آمده است. تحلیل داده¬ها با استفاده از روش کدگذاری نظری و تحلیل عاملی تاییدی انجام شد. یافته¬ها: الگوی پژوهش با 6 بعد، 20 مولفه و 78 شاخص بدست آمد: بعد گسترش کیفی آموزش با 4 مولفه و 17 شاخص، بعد مالی- اقتصادی با 3 مولفه و 14 شاخص، بعد گسترش و تنوع خدمات با 3 مولفه و 9 شاخص، بعد بازار و ارتباطات با 3 مولفه و 11 شاخص، بعد تغییر و نگاه حمایتی با 2 مولفه و 7 شاخص، بعد زیرساختی با 5 مولفه و 20 شاخص. نتیجه¬گیری: بازاری¬شدن آموزش عالی می¬تواند منجر به بهینه¬شدن رفتار تخصیص منابع ذینفعان مختلف شود. اگر دانشگاهها بتوانند برنامه¬های خود را مطابق استانداردهای جهانی به متقاضیان ارائه کنند، معضل بیکاری و تامین نیازهای واقعی جامعه و صنعت به سهولت حل خواهد شد.
Abstract Purpose: This research was conducted with the aim of providing a model of non-governmental sector participation in the development of higher education with an emphasis on demand-oriented fields. Methodology: The research was applied, mixed exploratory, foundation data and cross-sectional survey. Qualitative community of 23 experts of higher education who were selected by snowball method and 234 people were determined in the quantitative section. The qualitative part of the tool was a semi-structured interview and the researcher made a quantitative questionnaire. The validity of qualitative data has been obtained with three methods of pluralism and the validity of quantitative data with form and content validity and reliability with Cronbach's alpha. Data analysis was done using theoretical coding method and confirmatory factor analysis. Findings: The research model was obtained with 6 dimensions, 20 components and 78 indicators: the quality expansion dimension of education with 4 components and 17 indicators, the financial-economic dimension with 3 components and 14 indicators, the expansion and diversity dimension of services with 3 components and 9 Index, market and communication dimension with 3 components and 11 indicators, change dimension and supportive view with 2 components and 7 indicators, infrastructure dimension with 5 components and 20 indicators. Conclusion: The marketing of higher education can lead to the optimization of resource allocation behavior of different stakeholders. If the universities can present their programs according to international standards to the applicants, the problem of unemployment and meeting the real needs of society and industry will be easily solved.