برداشت «رالز» از امر سیاسی
الموضوعات : پژوهش سیاست نظری
بابک امیدعلی
1
,
سید علیرضا حسینی بهشتی
2
,
عباس منوچهری
3
,
سيدعلي محمودي
4
1 - دانشجوی دکتری علوم سیاسی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
2 - استادیار گروه علوم سیاسی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
3 - استاد گروه علوم سیاسی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
4 - دانشیار گروه علوم سیاسی، دانشکده روابط بین‌الملل (وزارت امور خارجه) تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: جان رالز, عدالت به‌مثابه انصاف, امر سیاسی, معقولیت, معامله‌به‌مثل, رابطه «خود» و «دیگری». ,
ملخص المقالة :
«جان رالز»، چهره‌ای تأثیرگذار در فلسفه سیاسی معاصر بوده است. او با رد فایده‌گرایی که مطابق آن، نهادهای عادلانه می‌باید حاصل جمع ارضای امیال را به حداکثر برسانند، شکل نوینی از نظریه قرارداد اجتماعی را صورت‌بندی می‌کند تا امکان جامعه بسامانی را نشان دهد که در آن، حقوق و آزادی‌های اساسی همه شهروندان فراهم است. هرچند بسیاری از مفسران، ارزش نظریۀ رالز را تصدیق کرده‌اند، یکی از انتقادهای جدی به رالز از زاویه مفهوم امر سیاسی و فقدان آن در نظریه او وارد شده است. در این مقاله، با بررسی آثار رالز به منظور تبیین برداشت او از امر سیاسی، به چنین انتقادی پاسخ داده می‌شود. بدین منظور، روش تحلیل مفهومی برای تحلیل مفاهیم و ایده‌هایی اساسی چون معقولیت و تعامل به مثل، به عنوان عناصر اصلی برداشت رالز از امر سیاسی به کار گرفته شده است. این تحلیل نشان می‌دهد که هسته عدالت به‌مثابه انصاف، حتی پیش از لیبرالیسم سیاسی، همان برداشت رالز از امر سیاسی بوده است. رالز با جدی گرفتن تمایز میان اشخاص و ملل، امر سیاسی را به‌مثابه شیوۀ معقول حفاظت از خود و دیگری در هر دو عرصۀ داخلی و بین‌المللی می‌بیند. درست است که این بیانگر یک برداشت هنجاری است، اما محتوای هنجاری این برداشت از بیرون به امر سیاسی تحمیل نشده است. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که تمایز میان برداشت سیاسی از عدالت و دیگر برداشت‌های اخلاقی نه‌‌تنها به تفاوت در قلمرو، بلکه به تفاوت در سرشت برداشت سیاسی مرتبط است.