امکان‌سنجی تعدیل مخاطرات انسانیِ متأثر از انقلاب صنعتی چهارم در ساختارهای سیاسی مبتنی بر اقتدارگرایی شبه‌مدرن
الموضوعات : پژوهش سیاست نظری
سید محمدرضا متقی
1
,
حسن خسروی
2
,
بیژن عبدالکریمی
3
,
بیژن عباسی
4
1 - دکترای حقوق عمومی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران
2 - دانشیار گروه حقوق عمومی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
3 - دانشیار گروه فلسفه، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران
4 - دانشیار گروه حقوق عمومی، دانشگاه تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: انقلاب چهارم صنعتی, اقتدارگرایی, دیکتاتوری سایبری, دولت شبه‌مدرن و هوش مصنوعی. ,
ملخص المقالة :
انقلاب صنعتی چهارم، موجی تحولی در صنعت است که می‌تواند وجوه مختلف زندگی عموم مردم را تحت تأثیر خود قرار دهد و نویدبخش شکوفایی‌های گسترده فردی و اجتماعی باشد. اما از منظری دیگر، این ساختار به واسطه افزایش امکانات منبعث از خویش، توانایی آن را دارد که هر حکومتی، بهویژه نظام‌هایی را که اعتقاد راسخ به مبانی دموکراسی ندارند، وسوسه کند تا شهروندانشان را بیشتر از پیش در چنگال کنترل‌گری‌های خود قرار دهد؛ وضعیتی که در صورت تحقق، پیام‌آور ابردیکتاتوری‌هایی جدید از سویی و اضمحلال فردیت شهروندان از سوی دیگر خواهد بود. بر این اساس مقالۀ موجود با روش تحلیلی - توصیفی و با توجه به دستاوردهای انقلاب صنعتی چهارم، فارغ از وجوه آزادی‌بخش این تحولات، ابتدا قصد آشکارسازی وجوه مختلف بحران‌های انسانی ذیل وضعیت یادشده را دارد. سپس می‌خواهد به این پرسش پاسخ دهد که چگونه می‌توان در این عصر از آزادی‌های فردی و حق‌های بشری و شهروندی در مقابل تعدّی‌های حکومت‌ها حراست کرد. بر اساس نتایج این پژوهش، به واسطه گسترش امکانات منبعث از انقلاب صنعتی چهارم، امکان سوء‌استفاده دولت‌ها، بیش از پیش افزایش می‌یابد و همه ساختارهای سیاسی را به سمت اقتدارگرایی دعوت می‌کند. لاجرم برای جلوگیری از این وضعیت و حراست از حق‌ها و آزادی‌های شهروندان باید الگوهای حکمرانی فعلی بازنگری شود و با تأکید بر وجوه آزادی‌افزای این تحولات، دایرۀ نفوذ حکومت‌ها در حوزۀ شخصی، تا حد ممکن کاهش یابد و به سمت بی‌طرفی مطلق سوق یابد.