رابطه شیوههای والدگری ادراک شده و انعطافپذیری شناختی در دانشجویان؛ نقش میانجی سبکهای هویت
الموضوعات : Psychology
منصور بیرامی
1
,
امیر معروف صوفیان
2
,
سهیل ابوسعیدی
3
,
عباس بخشی پور
4
1 - گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تبریز، ایران.
2 - گروه روانشناسی عمومی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تبریز، ایران.
3 - گروه روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تبریز، ایران.
4 - گروه روانشناسی، دانشکدۀ علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
الکلمات المفتاحية: : انعطاف¬پذیری شناختی, سبک¬های هویت, والدگری ادراک¬شده,
ملخص المقالة :
هدف پژوهش حاضر تعیین نقش میانجی سبکهای هویت در رابطه شیوههای والدگری و انعطافپذیری شناختی بود. روش پژوهش توصیفی- همبستگی از نوع تحلیل مسیر بود. جامعه پژوهش دانشجویان دانشگاه تبریز در سال تحصیلی 1402 بودند که از بین آنها 206 نفر به‌روش نمونه‌‌گیری دردسترس با استفاده از فرمول کلاین به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه اقتدار والدینی بوری (1991)، سیاهه انعطافپذیری شناختی دنیس و واندروال (2010) و سیاهه سبکهای هویت برزونسکی (1992) بود. داده‌‌ها به روش تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزارهای AMOS24 و SPSS26 تجزیه و تحلیل شد. یافته‌‌ها نشان داد که بین شیوههای والدگری ادراک‌شده و انعطافپذیری شناختی هم به صورت مستقیم (01/0>p) و هم به صورت غیرمستقیم به واسطۀ سبکهای هویت رابطه وجود دارد. همچنین مدل پژوهش از برازش قابل قبولی برخوردار بود. والدگری ادراک‌شده به‌واسطه میانجی‌‌گری سبک هویت اطلاعاتی با سطوح انعطافپذیری شناختی رابطه داشت (01/0 >p). همچنین والدگری ادراک‌شده به واسطه میانجی‌‌گری سبک هویت سردرگم- اجتنابی با سطوح انعطافپذیری شناختی رابطه داشت (05/0>p)؛ اما رابطه‌‌ای به شکل میانجی برای سبک هویت هنجاری دیده نشد (05/0 <p). بر این اساس می‌‌توان نتیجه گرفت که سبک والدگری در انعطافپذیری شناختی دانشجویان نقش مهمی دارد.