ساخت و اعتبار یابی مقیاس اهمالکاری در نماز
الموضوعات :
محمدرضا اسدی یونسی
1
,
مرتضی پردل
2
,
سید علیرضا قاسمی
3
1 - گروه روانشناسی تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران
2 - گروه روانشناسی تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قاین، ایران.
3 - گروه روانشناسی تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران.
الکلمات المفتاحية: نماز, اهمالکاری در نماز, مقیاس عمومی, تحلیل عاملی اکتشافی, اعتبار یابی,
ملخص المقالة :
برپایی نماز ضمن برقراری ارتباط باخدا، باعث ایجاد آثار روانی و جسمانی مثبتی در فرد نمازگزار میشود. باوجود این آثار ارزشمند جسمانی و روانشناختی نماز برای انسان، بهطور مکرر مشاهده میشود که بسیاری از افراد در سنین مختلف از کودکی تا بزرگسالی، در برپایی نماز و اقامه آن اهمال ورزیده و جدیت لازم را ندارند.باعنایت به اینکه شیوه سنجش یک سازه مانند اهمالکاری در نماز، نقش مهمی در نتایج پژوهشهای پیرامون آن و بهتبع آن کاربردهای مداخلاتی حاصل از آن دارد و تاکنون مقیاسی برای این سازه مورد ساخت و اعتباریابی قرار نگرفته است، پژوهش حاضر بهمنظور ساخت و اعتبار یابی مقیاس عمومی اهمالکاری در نماز انجام گرفت. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی و ساخت ابزار بود و در چهارمرحله شامل گردآوری و تعیین موضوعها یا منابع اهمالکاری، اجرای آزمایشی پرسشنامه برای تعیین روایی (CVI)، بررسی و انتخاب سؤالات پرسشنامه و اعتبار یابی فرم نهایی پرسشنامه انجام گرفت. مجموعاً نتایج پژوهش نشان داد که نمره کل دارای همسانی درونی بالایی(89/0) است. همچنین نتایج حاصل از تحلیل عاملی نشان داد که مقیاس ساختهشده از 5 عامل تشکیلشده است که جمعاً 03/63 درصد از واریانس کل را تبیین میکند. در این میان عامل نخست با ارزش ویژه 193/7، درحدود 97/29درصد واریانس کل، عامل دوّم با ارزش ویژه 116/3، درحدود 98/12درصد واریانس کل و عامل پنجم با ارزش ویژه 156/1 درحدود 81/4درصد واریانس کل متغیرها را توجیه میکنند. بنابراین، طبق نتایج این پژوهش، مقیاس عمومی اهمالکاری در نماز، از اعتبار مناسبی برخوردار بوده و میتواند جهت انجام تحقیقات گسترده مرتبط مورداستفاده قرارگیرد.