رابطه مادرشوهر-عروس و کیفیت رابطه زناشویی: اثر میانجی عوامل درون فردی و بین فردی
الموضوعات :
ذبیح اله عباس پور
1
,
علیرضا مرادی
2
,
گلشن واصل
3
1 - دانشیار گروه مشاوره، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
2 - گروه مشاوره، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
3 - گروه مشاوره، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
الکلمات المفتاحية: مادرشوهر-عروس, کیفیت رابطه زناشویی, عوامل درون فردی, عوامل بین فردی,
ملخص المقالة :
هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش میانجی عوامل درون فردی و بین فردی در رابطۀ بین مادرشوهر-عروس و کیفیت رابطه زناشویی بود. طرح پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعۀ آماری پژوهش شامل کلیۀ زنان متأهل شهر دزفول بودند که 506 نفر به روش نمونه¬گیری در دسترس انتخاب شدند. زنان متاهل در این پژوهش مقیاس کیفیت رابطۀ مادرشوهر وعروس، مقیاس کیفیت روابط زناشویی، مقیاس صفات همدلی زناشویی، مقیاس تمایزیافتگی، مقیاس راهبردهای مقابله¬ای و خرده¬ مقیاس توافق¬پذیری را تکمیل کردند. داده¬های پژوهش از طریق ضریب همبستگی ساده پیرسون و تحلیل مسیر تحلیل شدند. نتایج این پژوهش نشان داد همۀ متغیرهای پیش¬بین با کیفیت رابطۀ زناشویی رابطۀ معناداری دارند. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که مدل پیشنهادی برازش لازم را ندارد. پس از حذف سه عامل تمایزیافتگی، توافق¬پذیری و مساله مداری، مدل اصلاح شده تحلیل شد و مورد تایید قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد نقش واسطه¬ای همدلی شوهر و راهبردهای هیجانی، رابطۀ تعارض مادرشوهر-عروس و کیفیت رابطۀ زناشویی را تحت تاثیر قرار می¬دهد. پیشنهاد می¬شود زوج¬درمانگران در مداخلات درمانی یا غنی¬سازی روابط زناشویی به نقش همدلی شوهر توجه ویژه¬ای داشته باشند.