پیش‌بینی شکایت روانی- فیزیولوژیکی بر اساس درآمیختگی افکار و آسیب‌های دوران کودکی با نقش واسطه‌ای توانمندی ایگو در جمعیت غیربالینی
الموضوعات : Psychology
1 - گروه روان شناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد بوشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، بوشهر، ایران
2 - گروه روان‌شناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران.
الکلمات المفتاحية: روانی- فیزیولوژیکی, درآمیختگی افکار, آسیب دوران کودکی, توانمندی ایگو,
ملخص المقالة :
پژوهش حاضر با هدف پیش‌بینی شکایت روانی- فیزیولوژیکی بر اساس درآمیختگی افکار و آسیب‌های دوران کودکی با نقش واسطه‌ای توانمندی ایگو انجام شد. روش پژوهش همبستگی بود. جامعه آماري دانشجویان رشته پرستاری در دانشگاه علوم پزشکی بوشهر در 6 ماه دوم سال تحصیلی 1403- 1402 بودند. 205 شرکت‌کننده به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای تک‌مرحله‌ای انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌‌های مقیاس شکایت روان‌تنی تاکاتا و ساکاتا (2003)، درآمیختگی افکار ولز و همکاران (2001)، آسیب‌های دوران کودکی برنشتاین و همکاران (2003) , توانمندی ایگو مارکستروم و همکاران (1997) جمع‌آوری و بوسیله آزمون‌های همبستگی پیرسون و رگرسیون سلسله مراتبی و مدل‌یابی معادلات ساختاری و نرم افزارهای SPSS-23 و AMOS-26 تحلیل شدند. نتایج نشان داد که درآمیختگی افکار و آسیب‌های دوران کودکی با شکایات روانی- فیزیولوژیکی رابطه مثبت و معنی‌دار و توانمندی ایگو با شکایات روانی- فیزیولوژیکی رابطه منفی و معنی‌دار دارند (01/0>p). نتایج مدل‌یابی معادلات ساختاری نشان داد که توانمندی ایگو روی رابطه درآمیختگی افکار و آسیب‌های دوران کودکی با روانی- فیزیولوژیکی نقش واسطه‌ای معنی‌دار دارد (01/0p<). نتایج شواهدی را نشان داد که درآمیختگی افکار و آسیب‌های دوران کودکی روی شکایات روانی- فیزیولوژیکی دانشجویان پرستاری تاثیر دارد و توانمندی ایگو به طور غیرمستقیم تاثیر درآمیختگی افکار و آسیب‌های دوران کودکی را در پیش‌بینی شکایات روانی- فیزیولوژیکی کاهش می‌دهد.