تعیین خاستگاه و روند تکامل سیال‌های کانه‌زا براساس بررسی میانبارهای سیال در گستره مجیدآباد (شمال‌شرق اهر- شمال‌غرب ایران)
الموضوعات :حانیه بابائی 1 , سیدغفور علوی 2 , وارطان سیمونز 3
1 - دانشگاه تبریز
2 - دانشگاه تبریز
3 - گروه علوم زمین، دانشکده علوم طبیعی، دانشگاه تبریز
الکلمات المفتاحية: اپی‌ترمال, پورفیری, سیال درگیر, کانی‌زایی, مجیدآباد.,
ملخص المقالة :
گستره مجید¬آباد در شمال‌غرب ایران، استان آذربایجان شرقی و در 32 کیلومتری شمال‌شرق اهر واقع شده است. این گستره از لحاظ تقسیم‌بندی ساختاری- تکتونیکی ایران، در حوضه البرز-آذربایجان قرار دارد و بخشی از انتهای شمال¬غربی قوس ماگمایی ارومیه- دختر است. واحدهای تشکیل‌دهنده گستره شامل سنگ‌های آذرین و آذرآواری ائوسن با ترکیب آندزیتی، تراکی‌آندزیت تا تراکی‌بازالتی و توده‌های نفوذی الیگوسن با ترکیب مونزودیوریتی و گابرویی می‌باشند. در اثر فرآیندهای گرمابی شکل گرفته از توده نفوذی مونزودیوریتی در واحدهای رسوبی- آتشفشانی ائوسن، دگرسانی‌های گسترده‌ای در این گستره رخ داده است. کانه‌زایی به¬ شکل پراکنده و رگه- رگچه‌ای می‌باشد که در دو مرحله جداگانه درونزاد و برونزاد رخ داده است. کانه‌های درونزاد شامل پیریت و کالکوپیریت هستند که با کانه‌های برونزاد کالکوسیت، کوولیت، دیژنیت، هماتیت، لیمونیت و مالاکیت همراهی می‌شوند. در بررسی میانبارهای سیال پنج نوع میانبار سیال مشاهده می‌شود که شامل تک‌فاز مایع، تک‌فاز بخار، دو فازی غنی از مایع، دو فازی غنی از بخار و چندفازی حاوی فاز جامد در رگچه‌های کوارتزی کانه¬دار می‌باشند. براساس نتایج ریزدماسنجی، دمای همگن‌شدگی و شوری میانبارهای سیال بررسی شده به ترتیب 142 تا 567 درجه سانتی‌گراد و چهار تا 53 درصد وزنی معادل نمک طعام می‌باشد. لیگاندهای موثر در حمل و نقل فلزات از نوع کلریدی و سولفیدی بوده و پدیده جوشش، سرد شدن و رقیق‌شدگی با سیال‌های جوی عامل اصلی ته‌نشست عناصر فلزی و رخداد کانی‌سازی در گستره مجیدآباد است. بر این اساس، کانی‌سازی در گستره مجیدآباد در شرایط اپی‌ترمال و شاید وابسته به یک سامانه پورفیری صورت گرفته است.