ارایه چارچوبی برای اندازه‌گیری نوآوری باز در سازمان
الموضوعات :
هادی آذرپیرا
1
,
سعید صفری
2
,
امین حبیبی راد
3
1 - کارشناسی ارشد مدیریت صنعتی گرایش تحقیق در عملیات دانشگاه شاهد
2 - دانشیار و عضو هیئت علمی گروه مدیریت صنعتی و کارآفرینی دانشگاه شاهد
3 - استادیار و عضو هیئت علمی گروه مدیریت صنعتی و کارآفرینی دانشگاه شاهد
الکلمات المفتاحية: نوآوری باز, نوآوری باز ورودی, نوآوری باز خروجی, نوآوری باز ترکیبی, اندازه‌گیری نوآوری باز, روش بهترین-بدترین,
ملخص المقالة :
توسعه نوآوري باز در سازمان، در درجه اول نیازمند تعیین جایگاه سازمان در طیف بازبودن نوآوري است. به این منظور یک چارچوب و ابزار اندازه‌گیری مورد نیاز است. در این تحقیق پس از مرور ادبیات و احصاء چارچوب اولیه با استفاده از پرسشنامه و روش بهترین-بدترین چارچوب اندازه‌گیری نوآوری باز در قالب یک معیار کمّی ایجاد و بکار گرفته شد. این معیار کمّی برای اولین بار مقادیر هر دو بعد گستره و عمق را برای هر سه فرایند نوآوری باز ورودی، خروجی و ترکیبی، در یک معیار واحد ترکیب می‌کند. نتایج نشان داد که فرایند ترکیبی بیشترین وزن را به خود تخصیص داده و نوآوری باز ورودی و خروجی به ترتیب در اولویت‌های بعدی قرار دارند. علیرغم وزن بالای فرایند ترکیبی، شرکت در این فرایند نمره پایینی اخذ کرده که باعث پایین آمدن نمره نوآوری باز در کل شده است. تحلیل نمرات نشان می‌دهد که شرکت مورد مطالعه چگونه می‌تواند برای تقویت و توسعه رویکرد نوآوری باز برنامه‌ریزی نماید. به عنوان مثال با تمرکز بیشتر بر اجرای اقدامات مرتبط با فرایند نوآوری باز ترکیبی از قبیل «اتحاد راهبردی» یا «ایجاد یا بهره‌برداری از شبکه ها» تا بتواند نمره نوآوری باز را ارتقا بخشد و از مزایای باز شدن فرایند نوآوری نیز بهره‌برداری نماید.