تمرکز این پژوهش بر امکانسنجی همگرایی اقتصادی در منطقهی خلیجفارس (شامل ایران، عربستان سعودي، عراق، قطر، امارات متحده عربی، عمان، کویت و بحرین) و الزامات دستیابی به آن است. در این پژوهش همگرایی اقتصادی بهعنوان فرایندی مدنظر است که، هدف آن دستیابی به صلح، امنیت و توسعه چکیده کامل
تمرکز این پژوهش بر امکانسنجی همگرایی اقتصادی در منطقهی خلیجفارس (شامل ایران، عربستان سعودي، عراق، قطر، امارات متحده عربی، عمان، کویت و بحرین) و الزامات دستیابی به آن است. در این پژوهش همگرایی اقتصادی بهعنوان فرایندی مدنظر است که، هدف آن دستیابی به صلح، امنیت و توسعهی پایدار در منطقه است. برایناساس، سؤالی که در این پژوهش مطرح میشود آناستکه باهدف دستیابی به صلح، امنیت و توسعهی پایدار، کشورهای حوزهی خلیجفارس چگونه میتوانند به همگرایی اقتصادی در منطقه دست یابند؟ در پاسخ این سؤال، فرضیه پژوهش ایناستکه؛ کشورهای منطقهی خلیجفارس در راستای دستیابی به صلح، امنیت و توسعهی پایدار، ضمن تکیهبر ترکیبی از ظرفیتهای گوناگون اقتصادی، سیاسی، امنیتی و دینی- فرهنگی و غلبه بر عوامل واگرایانِ، باید الزاماتِ رفتاری رسیدن به همگرایی اقتصادی را در تصمیمگیریهای کلانِ ملّی و همچنین رویکردِ سیاست خارجی خود، در پیش بگیرند. روش تحقیق این پژوهش برحسب نیاز، ترکیبی از روشِ کیفی مبتنی بر اسناد کتابخانهای و روش کمی و آماری است. درنهایت این پژوهش مدل جامع شبکهای برای دستیابی به صلح، امنیت و توسعهی پایدار، از طریق همگرایی اقتصادی در خلیجفارس ارائه میدهد؛ که در آن ضمن ردِ نگاه سلسلهمراتبی در اولویتبندی شاخصها، بهرهبرداری همزمان از مؤلفههای مختلف اقتصادی، سیاسی، امنیتی و دینی-فرهنگی در دستیابی به همگرایی اقتصادی را پیشنهاد میکند.
پرونده مقاله