تحول در جنگ‌های نیابتی در دوران پساجنگ سرد و مدلول‌های آن برای رشته روابط بین‌الملل
محورهای موضوعی : Research in Theoritical Politics
حميرا مشیرزاده
1
,
حسین رضوی
2
1 - دانشيار روابط بين‌الملل دانشگاه تهران
2 - دانشگاه علامه طباطبایی
کلید واژه: جنگ جنگ نیابتی رشته روابط بین‌الملل کارگزاران جنگ نیابتی دولت حامی,
چکیده مقاله :
جنگ نیابتی به عنوان جنگی که در آن عملیات جنگی به کنشگرانی احاله می‌شود که به نمایندگی یا به نفع کنشگران دیگر عمل می کنند، از پدیده های رایج در روابط بین الملل محسوب می شود که دانشوران روابط بین الملل از ابعاد مختلف به آن توجه داشته اند و به دلیل تفاوت هایی که با جنگ های متعارف دارد، توجه رشته روابط بین الملل را به طور خاص جلب کرده است. اما تأثیر این پدیده بر رشته روابط بین الملل به صورت نظام مند بررسی نشده است. استدلال اصلی این مقاله آن است که هم خود این جنگ و هم تغییراتی که در این پدیده در دوران پس از جنگ سرد شکل گرفته، باعث شده زمینه برای ظهور تغییرات مفهومی و نظری در رشته روابط بین الملل فراهم شود. به علاوه تفاوت های میان دو دوره نشان می دهد که چگونه جنگ نیابتی نوین بسیاری از مفروضات پایه جریان اصلی روابط بین‌الملل را به چالش می کشد که از آن جمله می توان به آثار ناشی از تکثر کنشگران درگیر در جنگ، کمرنگ شدن مرز میان داخل و خارج، و سطوح تحلیل درهم تنیده اشاره کرد. همچنین تنوع رویکردها در تبیین جنگ نیابتی نشان می‌دهد که چگونه این پدیده برای نظریه های اصلی روابط بین الملل حداقل به شکلی بالقوه، زمینه ای نوین برای غنای بیشتر نظری فراهم ساخته است.
Proxy wars, as wars in which fighting missions are delegated to actors who represent other actors or act in their interests, are common in international relations among the common phenomena of international relations that international relations scholars consider its different respects and its great differences with conventional wars attracts the attention of international relations field specially. The implications of these wars for IR as a discipline have not been investigated systematically. The bottomline of this paper is that this type of war and its changes after post cold war era lead to the theoretical and conceptual changes in international relations field. Morover, the differences between two eras show how neo-proxy war challenges most presuppositions of main current of international relations including the effects of plurarity of actors involving in war, fading the boundary between onshore and offshore, and interwoven analytic levels. Furthermore, the variety of attitudes in clarification of proxy war shows that how this phenomenon provides the new ground for more theoretical richness for main theories of international affairs at least potentially. .