بررسی رابطه سیاست و سعادت در اندیشه ارسطو و ابن مسکویه
محورهای موضوعی : اخلاق و تربیت اسلامیعلی محمد ساجدی 1 , هاجر دارایی تبار 2
1 - دانشگاه شیراز
2 - دانشگاه شیراز
کلید واژه: سیاست, سعادت, فضیلت, شریعت, ارسطو, ابن مسکویه.,
چکیده مقاله :
رابطه "سیاست" و "سعادت" از جمله مسائلی است که از دیر باز کانون توجه متفکران اخلاق اجتماعی قرار گرفته است. بررسی و مقایسه آراء دو متفکر بزرگ در این زمینه- یکی از یونان باستان و دیگری از حکمای اسلامی حائز اهمیت است. پژوهش حاضر کوشیده است به روش تحلیلی - تطبیقی به تبیین چگونگی رابطه این دو موضوع و وجوه اشتراک و افتراق آراء ایشان در این زمینه بپردازد. هم ارسطو و هم ابن مسکویه، غایت سیاست و جامعه سیاسی را دستیابی به سعادت می‌دانند و مولفه‌های دستیابی به جامعه مطلوب سیاسی را همان عناصر وصول به سعادت مطرح می کنند. با توجه به تأثیر آراء ارسطو بر اندیشه های ابن مسکویه، تفاوت در جهان بینی این دو متفکر، تفاوت در برخی مباحث را موجب شده است. ارسطو معیار مطلوب بودن جامعه سیاسی و وصول به سعادت را زندگی بر طبق فضیلت می داند. اما با توجه به جهان بینی توحیدی ابن مسکویه، او شریعت را عنصر لاینفک سیاست می داند و بهترین نوع سیاست را سیاست الهی معرفی می‌کند.
The Relationship of the ''Politics'' and the ''Happiness'' is one of issues that are traditionally focus of social ethics thinkers. The study and compaire of two big thinkers ideal –one from of ancient Greece and the other from Islamic philosophies- is important. The present research has been aim to clear the circumstance of the relationship of this two topics in analytical-applicational ways and also to explain the points of their ideas participations and differences in this text. Both Aristotle and Ibn Miskeweyh believies the earning to happiness is aim of the politics and political society and proponde the elements of earning to happiness, principles of obtaining to desirable political society, similarly. In attention to effect Aristotle viewpoints upon Ibn Miskeweyh thouthghs, the difference between this two thinkers ideologies, has been cause difference in some of the discussions. Aristotle believies criteria of desirability in political society and earning to happiness is living on base of virtue, but in according to Ibn Miskewayh's monalistic ideology, he believies the religion is inseparable element of politics and introduced the best politics is divine politics