اتانازی و تفاوت فقهی، اخلاقی دو نوع فعال و انفعالی آن
محورهای موضوعی : اخلاق و تربیت اسلامیماریه سید قریشی 1 , محمد مهدی سلطانی 2
1 - دانشگاه تهران
2 - دانشگاه تهران
کلید واژه: اتانازی فعال, اتانازی منفعل, تفاوت فقهی, تفاوت اخلاقی. ,
چکیده مقاله :
اتانازي انواعی دارد که از حیث اخلاقی و فقهی از یکدیگر متفاوت اند. تمایز دو نوع عمده آن، یعنی اتانازي فعال و منفعل، این است که در نوع اول، بیمار لاعلاج و با رنج زیاد را بدون امید به بهبودي می کشیم، اما در دومی، درمان او را رها می کنیم تا بمیرد. تحلیل و ارزیابی این تقسیم و تمایز، می تواند پاسخگو به این پرسش مهم و کلیدی باشد که آیا وانهادن برای مرگ نیز از لحاظ فقهی-اخلاقی مانند کشتن است؟ بسیاری از فلاسفه اخلاق این دو نوع را از حیث اخلاقی مانند هم می دانند یا اینکه گاهی حتی اتانازی منفعل را غیراخلاقی تر از نوع فعال آن می دانند؛ لکن در این مقاله با بررسی و برجسته کردن تفاوت و تمایز این دو نوعِ عمده اتانازی، مشخص می شود که از حیث اخلاقی و فقهی هیچ گاه نمی توانند با هم یکسان باشند؛ بلکه همان طور که در قسم فعال، حرمت و غیراخلاقی بودن آن روشن است، در قسم منفعل نیز، عدم حرمت آن روشن می-شود؛ و در موارد لاعلاجی که هیچ امیدی به بهبودی فرد بیمار نیست و بیماری او روز به روز در حال پیشرفت است، دیگر هیچ ضرورت اخلاقی و تکلیف شرعی ای به عهده پزشک و یا حتی شخص بیمار نیست تا بخواهد روند پیشرفت بیماری را کاهش داد و یا شخص را بیشتر زنده نگه داشت.
There are several different types of euthanasia That morally and fiqh are different from each other. Distinguish two major types، it is in the first type، Kill terminally ill with no hope of recovery، But the second type، leaves him to die. Evaluation of this distinction، can be responsive to the important question is whether the fiqh-ethical leaving for death is like killing? Many of moral philosophers consider the two types of morally equal. But in this paper highlight the distinction between the two types of euthanasia is clear that in terms of moral and juridical never be able to match; But as the active kind، it is clear forbidden and unethical، In a passive kind، it becomes clear that it is not forbidden. And the patients is terminally ill with no hope of recovery، There is no moral and religious duty to the patient's physician or even the sick person، to try to be kept him alive more.