طراحی مدل مفهومی صلاحیت¬های کارآفرینی دانش آموختگان دانشگاه کارآفرین
محورهای موضوعی : كارآفريني و مديريت شركت‌هاي دانش بنيانمهتاب پورآتشی 1 , مرتضی پرهیزکار 2
1 - تهران
2 - جهاد دانشگاهی
کلید واژه: صلاحیت کارآفرینی, دانش آموخته, دانشگاه کارآفرین آموزش, مدل مفهومی,
چکیده مقاله :
امروزه، کارآفرینی و مباحث مرتبط با آن از اهمیت خاصی در آموزش عالی برخوردار شده است و انتظار می رود که بعد از گذشت چند سال آموزش دانشگاهی، دانش آموختگان دارای تفاوت معنی داری با افرادی باشند که امکان بهره مندی از تجارب یادگیری دانشگاهی را نداشته اند. از آنجا که برای سوق دادن افراد به سوی کارآفرینی، ایجاد و توسعه صلاحیت های کارآفرینی ضروری است؛ به منظور موفقیت دانشگاه ها در پرورش دانش آموختگانی شایسته، لازم است تا صلاحیت های دانش آموختگان دانشگاه های کارآفرین مورد شناسایی و ارزیابی قرار گیرد. با توجه به آنچه ذکر شد، هدف مقاله حاضر که به صورت مروری و اسنادی نگاشته شده، طراحی مدل مفهومی صلاحیت های کارآفرینی دانش آموختگان دانشگاه کارآفرین می باشد. صلاحیت های کارآفرینی را می توان براساس موارد زیر مورد مطالعه قرار داد: مولفه های تشکیل دهنده صلاحیت کارآفرینی، پیش بین های صلاحیت کارآفرینی، و برآمدهای صلاحیت کارآفرینی. براساس نتایج حاصله، صلاحیت های کارآفرینی دانش آموختگان در شش گروه شامل صلاحیت فردی و شناختی، صلاحیت ارتباطی، صلاحیت رهبری و کار تیمی، صلاحیت ایجاد و مدیریت کسب و کار، صلاحیت اقتصادی و بازاریابی، و صلاحیت پژوهشی دسته بندی می شود. ماموریت دانشگاه به عنوان پیش بین صلاحیت کارآفرینی در سه دسته: آموزشی، پژوهشی، و خدمات حمایتی در نظر گرفته شد و نیت کارآفرینی به عنوان برآمد صلاحیت های کارآفرینی مطرح شد. در نهایت و بر اساس مولفه های بیان شده، مدل مفهومی سنجش صلاحیت های دانش آموختگان دانشگاه کارآفرین، به همراه پیش بین ها و برآمد ارایه گردید.
Nowadays, entrepreneurship and the related issues receive special attention in higher education. It is expected that after few years of study at university, the graduates have significant difference with people with no academic learning experience. Since it is essential to develop entrepreneurial competencies for leading people toward entrepreneurship, it is necessary to recognize and assess entrepreneurial competencies of entrepreneurial universities’ graduates. Accordingly, the aim of this study is to design a conceptual model of entrepreneurial competencies of entrepreneurial universities’ graduates. Entrepreneurial competencies can be studied on the basis of the following cases: components of entrepreneurial competencies, antecedents of entrepreneurial competencies, and outcome of entrepreneurial competencies. According to the results, entrepreneurial competencies are classified in six clusters including: personal and cognitive competence, communication competency, leadership and teamwork competencies, business creation and management competence, economic and marketing competence, and research competence. The mission of university as antecedents to competencies was categorized in three groups including: education, research, and support. Entrepreneurial intention was considered as outcome of entrepreneurial competencies. Finally and with regard to the aforementioned components, a conceptual model of entrepreneurial competencies of graduates, with antecedents and outcome was presented.