تعیین معیارهای شایستگی و ارزیابی کیفی منتورها در شرکت‌های دانش‌بنیان شهرک علمی و تحقیقاتی اصفهان
محورهای موضوعی : پارکهاي علم و فناوري و مراکز رشدمهدیه مهدیخانی 1 , مرتضی راستی برزکی 2
1 - ايران، اصفهان، دانشگاه صنعتي اصفهان، دانشكده مهندسي صنايع و سيستمها، کدپستی: 84156-83111
2 - ايران، اصفهان، دانشگاه صنعتي اصفهان، دانشكده مهندسي صنايع و سيستمها، کدپستی: 84156-83111
کلید واژه: منتورینگ منتور منتی پارک علم و فناوری شرکت‌های دانش‌بنیان,
چکیده مقاله :
سازمان‌های امروزی در محیطی کاملاً متغیر و پیچیده فعالیت می‌کنند و پیوسته در تلاش هستند برای باقی‌ماندن در عرصه رقابت، رویکردهای نوینی در پرورش، حفظ و نگهداری منابع انسانی به‌عنوان مهم‌ترین سرمایه سازمانی اتخاذ کنند. منتورینگ، هنر تسهیل کردن اجرای فعالیت‌ها، فرايند یادگیری و پیشرفت فردی است و به‌طور مداوم بر فرايندهای پیشرفت و رشد افراد تمرکز می‌کند. منتورینگ رویکردی نوین پیش روی سازمان‌ها در جهت هدایت صحیح نیروی انسانی در رسیدن به اهداف سازمانی است بنابراین منتورینگ، فرد باتجربه را قادر می‌سازد که فردی کم‌تجربه را از طریق توسعه شایستگی‌هایش هدایت و حمایت کند. هدف از پژوهش حاضر بررسی رویکرد منتورینگ، تعیین معیارهای شایستگی و ارزیابی کیفی منتورها در شهرک علمی و تحقیقاتی استان اصفهان است. در آزمودن منتورها ابتدا پروتکل مربوط به ارزیابی و اولویت‌بندی شایستگی‌ها به‌منظور استخراج معیارهای پراهمیت در اختیار منتورها قرار گرفت که براساس نظرات ایشان و معیارهای بااهمیت بالاتر، پرسشنامه محقق ساخته‌ای تدوین و مطابق با جامعه مورد پژوهش از 20 شرکت تولیدی - خدماتی از بین شرکت‌های مستقر در شهرک سنجش شد. روایی و پایایی پرسشنامه مورد تأیید می‌باشد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آمار توصیفی و به‌منظور انجام آزمون‌های آماری از نرم‌افزار SPSS استفاده‌شده است. نتایج نشان داد منتورها در چهارچوب رویکرد منتورینگ به‌طورکلی در سطح متوسط و خوبی عمل کرده‌اند. با توجه به آزمون t تک گروهی تمامی معیارها به غیر از برخی از آن‌ها با اختلاف ناچیز در ارزیابی عملکرد منتورها مناسب هستند.
Today's organizations operate in a completely challengeable and complex environment. Moreover, they are constantly trying to adopt new approaches to the development, preservation and maintenance of human resources as the most important organizational capital in order to remain competitive. Mentoring is the art of facilitating the implementation of activities, the process of learning and personal development. In other words, mentoring can be defined as a technique which provides a new approach for organizations in order to conduct human resource in a conventional manner to attain the organization’s goal. The purpose of this study is to investigate the mentoring approach and to evaluate the qualitative dimension of mentors in Isfahan Province's scientific and research community. For evaluating the mentors, at first, the protocols related to the assessment and prioritization of values were given to the mentors in order to define the most important factors based on their responses. Based on their opinions and the most significant factors, a questionnaire was developed and the approach was conducted in a sample of 20 manufacturing-service companies in Isfahan. Validity and reliability of the questionnaire were verified. Descriptive statistics were used to analyze the data, and also the SPSS was used to perform statistical tests. The obtained results prove that the mentors have generally performed at a moderate and good level in the framework of the mentoring approach. According to the single-group t-test, most of the defined factors are convenient in mentors’ performance evaluation in a negligible difference.