چارچوب تدوین سیاست¬های گردشگری جمهوری اسلامی ایران
محورهای موضوعی :حمید ضرغام بروجنی 1 , مرتضی بذرافشان 2
1 - دانشگاه علامه طباطبایی تهران
2 - هیات علمی
کلید واژه: گردشگری, سیاست¬, گذاری, برنامۀ پنج‌ساله پنجم توسعه, سند چشم¬, انداز 1404.,
چکیده مقاله :
این مقاله میکوشد با توجه به سیاست های گردشگری برنامۀ پنج ساله پنجم توسعۀ اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور و سیاست های گردشگری مذکور در سند چشم انداز 1404، چارچوبی برای تدوین سیاست های گردشگری جمهوری اسلامی ایران معرفی کند. برای این کار از خبرگان گردشگری (مشتمل بر جامعه دانشگاهی مرتبط با موضوع، کارشناسان ارشد سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری) در قالب پرسش‌نامه‌ای متشکل از 15 سوال با طیف 5 گزینه ای لیکرت دربارۀ سیاست های بخش، نظرخواهی شد. پاسخ های این خبرگان، پس از انجام آزمون لازم برای تعیین تناسب آن‌ها برای تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی (با استفاده از نرم افزارهای اس.پی.اس.اس و لیزرل) تحلیل گردید. به اتکای نتایج، چهارچوبی متشکل از سیاست های اقتصادی – حمایتی، سیاسی – امنیتی، توسعه – بازاریابی و فرهنگی ارائه شد که می تواند برای سیاست-گذاری های آتی (به‌ویژه برنامۀ پنج ساله ششم توسعۀ اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی) و رسیدن به اهداف سند چشم انداز 1404 مورد استفاده قرار گیرد. یافته ها هم‌چنین نشان می‌دهد که از نظر خبرگان در فرآیند تدوین سیاست های گردشگری، سیاست های توسعه – بازاریابی دارای بالاترین اولویت هستند. در این تحقیق اولویت اهمیت شاخص های هر یک از سیاست های پیشنهادی گردشگری نیز مشخص گردیده است.
In this article, the researchers have tried to propose a model for formulating tourism policies of Iran in accordance to tourism policies of Five-Year Economic, Social and Cultural Plan and that of Iran Vision of 2025. Hence, a questionnaire composed of 15 questions (with Likert scale) was distributed among tourism experts (university professors, tourism experts at Iranian Cultural Heritage, Handicrafts and Tourism Organization and etc.). The data was then analyzed by use of Exploratory Factor Analysis and Confirmative Factor Analysis. The results showed that there are four factors (Economic and Supportive, Political, Marketing and Development and Cultural) that can be considered for policy making of Iran, more specifically for future formulation of tourism policies of Iran. The results also showed that marketing and development policies are of highest priority (regarding the experts’ point of view). The importance of different variables was also examined in this article.