شناسایی و اولویت بندی راهکارهای بهبود گردشگری میراث فرهنگی در ایران
محورهای موضوعی : مطالعات اجتماعی و گردشگری، جامعه شناسی گردشگری
زهرا معاون
1
,
مسلم باقری
2
,
فاطمه شکاری
3
,
علی اصغر مباشری
4
,
مهرداد کیانی
5
1 - بخش مدیریت گردشگری و هتلداری، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
2 - بخش مدیریت گردشگری و هتلداری، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
3 - بخش مدیریت گردشگری و هتلداری، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
4 - دانشکده علوم اداری و اقتصاد، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
5 - دانشگاه یزد
کلید واژه: میراث فرهنگی, گردشگری میراث فرهنگی, راهکارهای بهبود, تحلیل¬مضمون, تحلیل سلسله مراتبی فازی نوع2,
چکیده مقاله :
با توجه به اهمیت گردشگری میراث فرهنگی به عنوان یکی از مهمترین و روبهرشدترین گونههای گردشگری در سطح جهان و نیز قابلیت ایران در ارتباط با توسعه این گونه گردشگری، پژوهش حاضر به منظور شناسایی و اولویتبندی راهکارهای بهبود وضعیت این گونه گردشگری در کشور طراحی و اجرا گردیده است. در پژوهش حاضر که از نوع پژوهشهای آمیخته است، در بخش کیفی به منظور شناسایی راهکارها به مصاحبه با 30 نفر از فعالین و کارشناسان اقدام شد و دادههای گردآوری شده با روش تحلیل مضمون، مورد تحلیل قرار گرفت که به شناسایی 3 دسته راهکار اصلی و 15 راهکار فرعی انجامیده است. به منظور ارزیابی اعتبار یافتهها نیز روش توافق درون موضوعی مورد استفاده قرار گرفته است. در بخش کمی نیز راهکارهای شناساییشده در قالب پرسشنامه تنظیم و نسبت به اولویتبندی آنها از دیدگاه 8 نفر از خبرگان صنعت گردشگری در کشور اقدام گردید. نتایج تحلیل دادهها با استفاده از روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی فازی نوع 2، گویای این است که مهمترین راهکارهای بهبود وضعیت گردشگری میراث فرهنگی در ایران از حیث ابعاد، به ترتیب عبارتاند از: راهکارهای بازاریابی، راهکارهای منابع انسانی و راهکارهای زیرساختی. همچنین راهکارهای ارائه آموزشهای همگانی، ارتقاء تصویر مقصد، طراحی دورههای بازآموزی و توسعه مستمر مهارتهای حرفهای برای کارکنان فعلی فعال به ترتیب مهمترین راهکارهای بهبود وضعیت گردشگری میراث فرهنگی محسوب میشوند.
Considering the significance of heritage tourism as one of the most important and increasingly welcomed types of tourism worldwide, and Iran's potential in this regard, this study set out to identify and prioritize the strategies that can contribute to the development of heritage tourism in Iran using a mixed-method approach. To this end, thirty practitioners and experts in the relevant field were interviewed to identify the intended strategies. The collected data were then analyzed using thematic analysis. Accordingly, three main strategies (dimensions) and 15 sub-strategies were identified. In the quantitative phase of the study, a questionnaire was designed based on the above-mentioned strategies and sub-strategies, asking eight tourism experts to prioritize them by responding to the items embedded within the questionnaire. The data were then analyzed using the type 2 fuzzy analytical hierarchical process (AHP) method. Accordingly, the study found that marketing, human resources, and infrastructural strategies were the most crucially important ones for developing Iran’s cultural heritage tourism, respectively. As for the sub-strategies, offering public instructions, improving the destination’s image, organizing retraining courses, and continuously developing professional skills for current active tourism staff were found to be the most essential ones, respectively.