نقش نوآوري مالي بر رشد اقتصادي کشورهای توسعهیافته و درحالتوسعه بر اساس مدل رشد شومپیتر
محورهای موضوعی :ارشام هدائی 1 , محمدرضا فرزین 2 , کریم امامی جزه 3 , فرهاد غفاری 4
1 - دانشجوی دکتری اقتصاد دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات تهران، تهران ، ایران
2 - دانشیار دانشکده مدیریت و حسابداری ، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران؛ و استاد مدعو دانشکده مدیریت و اقتصاد واحد علوم و تحقیقات ، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
3 - دانشیار گروه اقتصاد، واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
4 - دانشیار و عضو حیات علمی گروه اقتصاد دانشکده مدیریت و اقتصاد، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
کلید واژه: واژههای کلیدی: نوآور مالی, مخارج دولت, تشکیل سرمایه ثابت, نرخ تورم, آزادسازی تجاری, رشد اقتصادی طبقهبندی JEL: E44 , E58 , N1,
چکیده مقاله :
چكيده در جهان، اکثر اقتصادهای ملی پس از بحران مالی دچار رکود اقتصادی شدهاند. این نیاز به بررسی تأثیر نوآوری مالی و رشد اقتصادی برای محافظت از کشورها در برابر مشکلاتی که ممکن است با کمبودهای بازار بخش مالی مواجه شود، مطرح کرده است. با رشد در اقتصاد جهانی، یکی از عوامل اساسی نوآوری مالی است که در کشورهای توسعهیافته و درحالتوسعه مشاهده میشود و نتایج ثمربخشی برای اقتصاد ایجاد مینماید. رابطه بین نوآوری مالی با رشد اقتصادي طی چند دهه اخیر بهعنوان یکی از موضوعات موردتوجه اقتصاددانان است. در این مطالعه، با استفاده از آزمون PMG تأثیر شاخصهای نوآوری مالی بر رشد اقتصادی در کشورهای توسعهیافته و درحالتوسعه را برای دوره زمانی 2000 تا 2022 آزمون میکنیم. از سه متغیر پروکسی برای محاسبه نوآوری مالی استفاده شده است،: نقدینگی به حجم پول در گردش (M2/M1)، اعتبار بانکی به بخش خصوصی، پروکسی با ضریب نفوذ تلفن همراه برای محاسبه تعداد مشترك فعال اینترنت به جمعیت استفاده میشود. در کشورهای توسعهیافته در بلندمدت همه ضرایب بهجز نرخ تورم در سطح 5% معنادار میباشند. تأثیر هزینههای دولت، تشکیل سرمایه ناخالص و آزادسازی تجاری بر رشد اقتصادی مثبت بوده است. ضرایب M2/M1 و نفوذ تلفن همراه منفی و ضریب اعتبارت مثبت میباشند. در کشورهای درحالتوسعه ضرایب M2/M1 و نفوذ تلفن همراه منفی و اعتبارات مثبت میباشند. از شاخصهای نوآوری مالی M2/M1 و ضریب نفوذ تلفن همراه (MB) تأثیر منفی بر رشد اقتصادی دارند. رشد نوآوری نمیتواند زیربنای توسعه اقتصادی برای اقتصادهای درحالتوسعه باشد؛ زیرا زیرساختها در این کشورها فراهم نمیباشند.
Arsham Hedaei Mohammad Reza Farzin Karim Emami Jazeh Farhad Ghaffari Abstract In the world, most of the national economies have experienced economic stagnation after the financial crisis. This has raised the need to examine the impact of financial innovation and economic growth to protect countries from problems that may arise from financial sector market failures. With the growth in the global economy, it is one of the basic factors of financial innovation that is observed in developed and developing countries and creates fruitful results for the economy. The relationship between financial innovation and economic growth during the last few decades is one of the topics of concern for economists. In this study, using the PMG test, we test the effect of financial innovation indicators on economic growth in developed and developing countries for the period from 2000 to 2022. Three proxy variables have been used to calculate financial innovation: liquidity to the volume of money in circulation (M2/M1), bank credit to the private sector, and a proxy with mobile phone penetration is used to calculate the number of active internet subscribers to the population. In developed countries, in the long run, all the coefficients except the inflation rate are significant at the level of 5%. The effect of government spending, gross capital formation and trade liberalization on economic growth has been positive. The coefficients of M2/M1 and mobile phone penetration are negative and the reliability coefficient is positive. In developing countries, coefficients of M2/M1 and mobile phone penetration are negative and credits are positive. Financial innovation indicators M2/M1 and mobile phone penetration rate (MB) have a negative effect on economic growth. The growth of innovation cannot be the basis of economic development for developing economies; Because the infrastructure is not available in these countries.