استفاده اکوگروه‌های اسپورومورفی (SEGs) و گیاهان والد میوسپورها در بازسازی اقلیم دیرینه عضو قدیر (سازند نایبند)، جنوب طبس
محورهای موضوعی :
فیروزه هاشمی یزدی
1
,
فرشته سجادی هزاوه
2
,
نرگس‌سادات میرپور شاه‌ابوالقاسمی
3
,
زهرا محمدی‌منش
4
,
محسن علامه
5
1 - موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران.
2 - دانشكده زمين‌شناسي، پردیس علوم، دانشکده زمین‌شناسی، دانشگاه تهران، ایران
3 - دانشکده زمين‌شناسي، پردیس علوم، دانشگاه تهران
4 - دانشكده زمين‌شناسي، پرديس علوم، دانشگاه تهران، ايران
5 - دانشیار گروه زمین شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مشهد
کلید واژه: Application of Sporomorph EcoGroups (SEGs) and parent plants of miospores in palaeoenvironmental recontruction of the Qadir Member (Nayband Formation), south of Tabasاقلیم دیرینه, اکوگروه‌های اسپورومورفی, تریاس پسین, عضو قدیر (سازند‌نایبند), طبس,
چکیده مقاله :
برای بازسازی اقلیم دیرینه محیط تشکیل رسوبات عضو قدیر (سازند نایبند) از اطلاعات اکوگروه‌های اسپورومورفی (SEGs) و جوامع گیاهی مربوط به آن و همچنین فراوانی و تنوع میوسپورهای موجود استفاده شد. با توجه به طبقه‌بندی اسپور و پولن‌ها (اسپورومورف‌ها) در اکوگروه‌های اسپورومورفی(SEGs) ، در چاه اکتشافی شماره 954 (گستره اکتشافی پروده 4)، جنوب طبس، ایران مرکزی، هر شش اکوگروه گیاهی (شامل گیاهان سازگار با ارتفاعات، دشت‌ها، رودخانه‌ها، پیشگام، ساحلی، و تحت تأثیر جزر و مد) در پالینوفلورای مورد مطالعه شناسایی شدند. نسبت بالای اسپورومورف‌های گرما‌دوست به سرما‌دوست و نسبت پایین اسپورومورف‌های خشکی‌دوست به رطوبت‌دوست ، حکایت از آب و هوای گرم و مرطوب دارد. با شناسایی گیاهان والد میوسپورها مشخص شد و به ترتیب فراوانی، سرخس‌ها (44%)، سیکادوفیتا (34%)، مخروطیان (9%)، لیکوفیتا (8%)، پتریدواسپرموفیت‌ها (2%)، ژینکوفیت‌ها (2%) و بریوفیتا (1%) پوشش گیاهی اطراف محیط تشکیل نهشته‌های مورد مطالعه را تشکیل می‌دادند. فراوانی چشمگیر اسپورهای منتسب به سرخس‌ها (Kyrtomisporis و Foveogleicheniidites) و پولن‌های منتسب به سیکادال‌ها (Ovalipollis و Ricciisporites) در مجموعه پالینوفلورای مورد مطالعه، حکایت از غلبه آب و هوای گرم تا نیمه گرم با رطوبت بالا دارد. موقعیت جغرافیای دیرینه ایران در حاشیه فعال جنوبی اوراسیا (پلیت توران) در زمان تریاس پسین، نیز این نتیجه‌گیری را تایید می‌کند.
Sporomorph EcoGroups data and the relevant plant communities are considered as a possible routine used to draw palaeoecological inferences for their host strata. Occurrence of high abundant and diverse miospores in the Qadir Member (Nayband Formation), from the exploratory well no. 954 (Exploratory Area of Parvadeh 4), south of Tabas, central Iran allows for this method to be used to obtain certain palaeoecological implications. By classifying spores and pollens (sporomorphs) in Sporomorph EcoGroups (SEGs), all six plant ecogroups (including plants adapted to Upland, Lowland, River, Pioneer, Coastal, and Tidally-influenced) were identified in examined material. The high ratio of warmer/cooler sporomorphs and the low ratio of drier/wetter sporomorphs suggests deposition under a moist, ±warm climate during the Late Triassic in south of Tabas. From the investigation of miospore parent plants, it was approved that, in descending order, pteridophyta (44%), cycadophyta (34%), coniferophyta (9%), lycophyta (8%), pteridospermophytes (2%), ginkgophytes (2%) and bryophyta (1%) were surrounded the environment of the studied formation. Notable abundance of fern spores (Kyrtomisporis and Foveogleicheniidites) and cycads pollen (Ovalipollis and Ricciisporites) in the palynofloras studied indicate the predominance of warm to semi-warm climate with high humidity. Paleogeographic position of Iran during the Late Triassic in the southern active margin of Eurasia (Turan Plate) tends to support this palaeoclimate generalization.