کژکارکردهای اخلاقی جامعه با محوریت خشونت پنهان علیه زنان در رمان «تهران مخوف» اثر مشفق کاظمی
محورهای موضوعی : اخلاق و تربیت اسلامیالهام احمدی 1 , کبری نودهی 2 , ارسطو میرانی 3
1 - دانشگاه‌آزاد اسلامی،گرگان
2 - دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان
3 - دانشگاه‌آزاد اسلامی،گرگان
کلید واژه: کژکارکردهای اخلاقی, خشونت پنهان , تهران مخوف , مشفق‌کاظمی, زن.,
چکیده مقاله :
زنان یکی از گروه¬های آسیب¬پذیر جامعه اند که در طول تاریخ بعضاً با تضییع حقوق گسترده و اعمال خشونت‌های وسیع مواجه شده‌اند. مسئلة مهم در این میان، دیدگاه ها و نظریات متفاوتی است که سازمان‌ها، نهادها، شخصیّت‌های حقیقی و حقوقی، نویسندگان، هریک به نحوی سعی نمودند با تلاش‌های خود ماهیّت خشونت عیله زنان را ترسیم و با آن مبارزه نمایند. نویسندگان اساساً در قالب رمان‌های اجتماعی سعی نمودند وضعیّت زنان و خشونت‌های اعمال شده علیه آنان را تببین نمایند. این مقاله جستاری است در راستای بررسی رمان تهران مخوف نوشتة مشفق کاظمی که نخستین رمان اجتماعی ایران می‌باشد. سؤال اصلی این مقاله عبارت است از: «مهمترین کژکاردهای اخلاقی اعمال شده علیه زنان با محوریت خشونت پنهان در رمان تهران مخوف شامل چه مؤلّفه‌هایی است؟» فرضیه یا دالّ مرکزی مقالة کنونی تأکیدی است بر این مسأله که مشفق کاظمی در این رمان با به تصویرکشیدن تهرانی مخوف بعد از کشمکش‌های عصر مشروطه و اوایل پهلوی اول، به نوعی سوگ‌نامة زنان ایرانی و جامعه‌ای مردسالار را در دو شاخص کلان خشونت‌های پنهان کلامی و غیرکلامی نشان می دهد. یافته‌های مقاله با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و بهره‌گیری از منابع مکتوب و مجازی نشان داد، کژکارکردهای اخلاقی علیه زن در رمان«تهران مخوف» شامل دو شاخص کلان خشونت‌های پنهان کلامی و غیرکلامی است. براین اساس، تحقیر، تهمت، توهین، تهدید، دروغ، طعنه و متلک ذیل خشونت‌های پنهان کلامی قرار می‌گیرند و نادیده انگاشتن شخصیت زن، حمایت از رسوم غلط ازدواج، حمایت از تعدّد زوجات، خشونت جنسی و ریاکاری¬وظاهرسازی از جمله خشونت‌های پنهان غیرکلامی هستند.
Women are among the vulnerable groups in society who have historically faced widespread violations of rights and extensive violence. An important issue in this context is the various perspectives and theories that organizations, institutions, real and legal personalities, and writers have each attempted to portray the nature of violence against women and combat it. Writers have typically used the format of social novels to describe the situation of women and the violence exerted upon them. This article explores Moshfeq Kazemi's "The Terrible Tehran," which is considered the first social novel in Iran. The main question of this paper is: "What are the main ethical misconducts focused on covert violence against women in 'The Terrible Tehran'?" The central hypothesis of the current article emphasizes that Moshfeq Kazemi depicts a frightening Tehran after the Constitutional Revolution and the early Pahlavi era, essentially mourning the plight of Iranian women and a patriarchal society through two major indicators: covert verbal and non-verbal violence. The findings of the article using a descriptive-analytical method and utilizing written and digital sources indicate that ethical misconduct against women in the novel "The Terrible Tehran" includes major indicators of covert verbal and non-verbal violence. Based on this, humiliation, slander, insult, threat, lying, taunting, and mockery fall under covert verbal violence, and ignoring women's personhood, supporting erroneous marriage customs, endorsement of polygamy, sexual violence, and hypocrisy are forms of covert non-verbal violence.