بررسی تحولات حدیثی شیعه درحوزه شرح الحدیث وفقه الحدیث در قرن یازدهم هجری با تکیه بر شروح ملاصدرا و ملاصالح مازندرانی برکتاب اصول کافی
محورهای موضوعی : Islamic theology
اعظم خدامی پور
1
,
قاسم فائز
2
,
سید محمد رضوی
3
1 - دانشگاه آزاد اسلامی، تهران
2 - دانشگاه تهران
3 - دانشگاه آزاد تهران مرکزی
کلید واژه: قرن یازدهم, شرح حدیث, اصول کافی, ملاصدرا, ملاصالح مازندرانی,
چکیده مقاله :
با شکل گیری صفویه و رسمی شدن مذهب شیعه و به دنبال آن درخواست از علما جهت نشر معارف، بستر مناسبی در قرن یازدهم شكل گرفت. بیش از هشتاد درصد شروح کتب اربعه از جهت کمی و کیفی در این زمان نگاشته شد که در این میان اصول کافی بیشتر از کتب دیگر مورد توجه قرار گرفته است.اگرچه ملاصدرا در فلسفه و علوم عقلى شهره است ولى او را بايد يكى از اولين شارحان حديث شمرد. نگاه دقيق او به روايات اعتقادى موجب شد كه نگاه نقلى و تعبدى صرف به متون تغيير كند. به گفته علامه شعرانى، اين شرح تأثيرى ژرف بر شروح پس از خود گذاشته و آنها را متحول ساخته است. ملا صالح مازندرانى نیز وبعد از ملاصدرا بر اصول كافى شرح نوشته است. این مقاله باروش تحلیلی،توصیفی وتطبیقی به بررسی بسترهای موثر در نگارش آثار حدیثی در قرن یازدهم می پردازد تا با تحلیل روشهای فقه الحدیثی شروح ملاصدرا و ملاصالح آشکار سازد که فعّالیت‌های حدیثی این دوره فقط از جهت کمی زیاد نبوده و از جهت کیفیت هم دارای غنا است.استفاده از قواعد منطق ومباحث فلسفی وعقلی،رویکردتاویلی ونقلی، توجه به نقل معنا ورفع تعارض روایات از ویژگیهای بارز این شروح است.
With the formation of the Safavid dynasty and the formalization of the Shia religion, followed by the request of scholars to publish knowledge, a suitable platform was formed in the 11th century. More than eighty percent of the explanations of the Arbaa books were written in this time, in terms of quantity and quality, among which the principles of Sufi have been given more attention than other books. Count the hadith. His careful look at the religious narrations caused him to change the purely narrating and devotional view of the texts. According to Allameh Shearani, this description has left a deep impact on the interpretations and has transformed them. Mullah Saleh Mazandarani also wrote a commentary on the sufficient principles after Mullah Sadra. This analytical, descriptive and applied article by Baroosh examines the effective platforms in the writing of hadith works in the eleventh century in order to reveal by analyzing the methods of hadith jurisprudence in the commentaries of Mulla Sadra and Mulla Saleh that the hadith activities of this period were not only quantitative in terms of quantity but also rich in terms of quality. The use of the rules of logic and philosophical and rational discussions, the approach of interpretation and translation, paying attention to conveying the meaning and resolving the conflict of narrations are some of the prominent features of this explanation.