بررسی نقش طراحی طبیعت‌محور در آموزش معماری ایران و چالش‌های پایداری محیطی
محورهای موضوعی :مهرناز مهرپور گالشکلامی 1 , کیوان محمدپور 2 , سعید غلامپور 3
1 - واحد زنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان، ایران.
2 - دانش‌آموخته کارشناسی ارشد، گروه معماری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه علم و فرهنگ، تهران، ایران.
3 - واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
کلید واژه: طراحی طبیعت‌محور, آموزش معماری ایران, پایداری محیطی, توسعه پایدار, معماری زیست‌محیطی, دیالکتیک طراحی.,
چکیده مقاله :
این مقاله به بررسی نقش طراحی طبیعت‌محور در آموزش معماری ایران و چالش‌های پایداری محیطی می‌پردازد. مسئله اصلی این است که چگونه می‌توان اصول طراحی طبیعت‌محور را در برنامه‌های آموزشی معماری ادغام کرد تا به بهبود کیفیت آموزش و افزایش آگاهی زیست‌محیطی دانشجویان کمک کند. هدف پژوهش، تحلیل تأثیرات طراحی طبیعت‌محور بر پایداری محیطی و ارائه راهکارهایی برای تقویت این رویکرد در آموزش معماری است. روش تحقیق شامل تحلیل کیفی و کمی از مؤلفه‌های کلیدی طراحی طبیعت‌محور و ارزیابی تجربیات عملی در این زمینه است. یافته‌ها نشان می‌دهد که در بسیاری از موارد، جنبه‌های فنی و زیبایی‌شناختی بر اصول پایداری محیطی اولویت‌دارند که منجر به قطع ارتباط با طبیعت می‌شود. این مطالعه راهکارهایی برای تقویت آموزش طراحی طبیعت‌محور ارائه می‌دهد که می‌تواند به ایجاد شیوه‌های معماری پایدارتر و آگاه‌تر از محیط‌زیست منجر شود. نتایج این پژوهش می‌تواند به‌عنوان مبنایی برای تدوین استراتژی‌های آموزشی و طراحی معماری در راستای پایداری محیطی و ارتقای کیفیت آموزش معماری در ایران مورداستفاده قرار گیرد. این پژوهش با بهره‌گیری از تحلیل نظرات متخصصان و ارزیابی تجربیات عملی، تلاش دارد تا از طریق ادغام مؤثر اصول طراحی طبیعت‌محور در نظام آموزشی کشور، به توسعه محیط‌های ساخته‌شده پایدارتر و افزایش تعامل دانشجویان با محیط‌زیست کمک کند. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که طراحی طبیعت‌محور می‌تواند به‌عنوان ابزاری مؤثر برای مقابله با چالش‌های زیست‌محیطی و ارتقای کیفیت زندگی در محیط‌های ساخته‌شده مورداستفاده قرار گیرد.
The present article emphasizes the need to pay attention to the environmental dimensions and especially the natural substrate in architectural and urban planning projects. Comprehensive attention to nature is necessary in all cultural and climatic dimensions of architecture. Relying on the knowledge of technology, modern man has no qualms about changing and destroying nature, and a review of recent experiences shows the destruction of natural resources by implementing some plans on different scales. Of course, the advancement of technology does not necessarily conflict with the natural mechanism and sometimes it also takes steps to strengthen the relationship with the natural environment. This is despite the fact that the ancients paid more attention to nature and their hand-made works were made with much higher harmony than nature. Based on field observations and citing library sources and document analysis, this research seeks to prove the hypothesis that modern architectural knowledge should also give more importance to the adaptation of design to nature and take steps to strengthen human interaction with nature as much as possible. Undoubtedly, understanding this issue with practical training and workshops based on environmental knowledge can provide better conditions for sustainable development. The aim of this training will be to gain scientific knowledge about the resources of the natural environment, moral principles, values and skills in line with sustainable development.