تأثیر فرهنگ ایرانی در استقرار مسیحیت در ارمنستان با ملاحظاتی دربارۀ چند اصطلاح آیینی کلیسای ارمنی
محورهای موضوعی : Ethics and Islamic Educationعلی رحمانی 1 , نادره نفیسی 2 , سلیمان امین‌زاده 3 , فرزاد مافی 4
1 - دانشگاه آزاد اسلامی، ابهر
2 - دانشگاه آزاد اسلامی، ابهر
3 - دانشگاه آزاد اسلامی، ابهر
4 - دانشگاه آزاد اسلامی، ابهر
کلید واژه: مسیحیت, ارمنستان, اصطلاحات آیینی, زبان‌های ایرانی,
چکیده مقاله :
در سال 301 میلادی در نیتجۀ تلاش‌های «گریگور روشنگر»، نخستین «اسقف اعظم» (Catholicos) کلیسای حوّاری ارمنی (Armenian Apostolic Church)، مسیحیت دین رسمی ارمنستان اعلام شد. ولی باید توجّه داشت که مسیحیت مدت‌ها پیش از این تاریخ یعنی در اوایل قرن نخست میلادی توسط «تادئوس رسول» (Apostle Thaddeus) و در قرن دوم به وسیلۀ «بارتولمیوس رسول» (Apostle Bartholomew) تبلیغ می‌شد. اگرچه این دو رسول، پیروان متعدّدی داشتند، ولی هنوز آیین مسیحیت در ارمنستان از طرف عموم مردم پذیرفته نشده بود. قدیسه‌هایی مانند «هریپسیمه» (Hripsime)، «گایانه» (Gayane) و شاگردانشان نیز که در تبلیغ مسیحیت می‌کوشیدند، به دستور پادشاه سنگسار شدند، زیرا از دین مرسوم زمانه رویگردان شده بودند. مسیحیت در سرزمین‌های شمال قفقاز نیز، بیشتر به‌وسیلۀ مبلّغان ارمنی و گرجی گسترش یافت، امّا از سده‌های نهم تا دوازدهم میلادی، به تدریج تمامی این سرزمین‌های مسیحی به اسلام گرویدند و آثار مسیحی در این منطقه از میان رفت. برای مثال، نخستین اشاره به رواج مسیحیت به وسیلۀ کلیسای حوّاری ارمنی در داغستان به قرن چهارم میلادی بازمی‌گردد؛ در یکی از نسخه‌های «دربند‌نامه» به پذیرش مسیحیت از سوی ساکنان دربند در سال 355 میلادی اشاره شده‌است. نگارندگان مقالۀ حاضر، به بررسی چند اصطلاح آیینی کلیسای ارمنی مانند «صلیب»، «معبد» و «محراب» پرداخته و نشان داده‌اند که تمامی این اصطلاحات برگرفته از زبان‌های ایرانی‌اند و حتی ردّپای آنها در زبان‌های شمال قفقاز نیز دیده می‌شود.
In 301 AD, as a result of the efforts of "Gregor Roshangar", the first "Archbishop" (Catholicos) of the Armenian Apostolic Church, Christianity was announced as the official religion of Armenia. But it should be noted that Christianity was preached long before this date, that is, in the beginning of the first century AD by "Apostle Thaddeus" and in the second century by "Apostle Bartholomew". Although these two apostles had many followers, Christianity was not yet accepted by the general public in Armenia. Saints such as "Hripsime", "Gayane" and their disciples who were trying to spread Christianity were also stoned by the king's orders, because they had turned away from the popular religion of the time. Christianity spread in the North Caucasus lands mostly by Armenian and Georgian missionaries, but from the ninth to the twelfth centuries, all these Christian lands gradually converted to Islam and the Christian works in this region disappeared. For example, the first reference to the spread of Christianity by the Armenian Apostolic Church in Dagestan dates back to the 4th century AD; In one of the versions of "Darband Name" it is mentioned that the residents of Darband accepted Christianity in 355 AD. The authors of this article have investigated some religious terms of the Armenian Church such as "cross", "maabd" and "altar" and have shown that all these terms are derived from Iranian languages and even traces of them can be seen in the languages of the North Caucasus.