بررسی زمینه‌های ناهنجاری اجتماعی وناهمگونی با اخلاق حسنه و انسانی پدیده مسئولیت مدنی جرم آدم‌ربایی درفقه وحقوق ایران
محورهای موضوعی : اخلاق و تربیت اسلامیسیدجواد رضائی 1 , علی چهکندی نژاد 2 , سید محمد رضوی 3
1 - دانشجوی دکتری فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران
2 - استادیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران
3 - استادیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران
کلید واژه: ناهنجاری اجتماعی, مسئولیت اخلاقی, آدم ربایی, مسئولیت مدنی, مسئولیت کیفری, فقه, حقوق ایران.,
چکیده مقاله :
آدم ربایی یکی از جرایم علیه تمامیت جسمانی تلقی می‌شود که در تمام قوانین کیفری جهان از جمله در کشور ما به عنوان یک جرم با مسئولیت‌های اخلاقی و کیفری، مهم تلقی و مجازات سنگین‌تری نسبت به جرایم مشابه برای آن مقرر گردیده است. مجازات آدم ربایی در قانون جدید کاهش مجازات‌های حبس تعزیری مصوب سال ۱۳۹۹ خورشیدی فارغ از کیفیات مشدده به دو بخش تقسیم می‌شود. به این معنا که اگر ارتکاب رکن مادی بزه آدم ربایی با عنف یا تهدید همراه باشد مجازات حبس تعزیری درجه ۴ برای مرتکب یا مرتکبین آن در نظر گرفته می‌شود که با توجه به کیفیت جرم و میزان مشارکت در آن برای فرد مجرم ممکن است بین ۵ تا ۱۰ سال حبس به همراه داشته باشد. چنانچه در مواردی سن مجنی علیه یا فرد ربایش شده کمتر از ۱۵ سال تمام باشد مصداق کودک ربایی است. اگر آدم ربایی توسط وسیله نقلیه انجام شود و یا به منجی علیه یا فرد ربوده شده آسیب جسمی یا حیثیتی وارد شود برای مجرم یا مجرمان حداکثر مجازات مقرر در قانون اعمال خواهد شد. لذا این پژوهش با شیوه توصیفی - تحلیلی با هدف بررسی زمینه‌های ناهنجاری اجتماعی وناهمگونی بااخلاق حسنه وانسانی پدیده مسئولیت مدنی جرم آدم ربایی درفقه وحقوق ایران، شکل گرفته است. با فرض اینکه در فقه اسلامی برای مال و جان انسان حرمت قائل شده است انسان و هر آنچه به او متعلق است، داراى ارزش است و وارد کردن هرگونه خسارت و آسیب به او یا متعلقات او، موجب ضمانت مى گردد و باید جبران شود به این نتیجه رسیدیم که در فقه و حقوق ایران برای جرم آدم ربائی علاوه بر مسئولیت کیفری و نوع مجازات کیفری حاصل از ربایش به دو صورت حد و تعزیر برای صیانت انسان و پیشگیری از وقوع جرم، مسئولیت مدنی نیز برای جبران ضرر به دو صورت حد و تعزیر در نظر گرفته شده است.
Kidnapping is considered one of the crimes against physical integrity, which is considered important in all criminal laws of the world, including in our country, as a crime with moral and criminal responsibilities and a heavier punishment than similar crimes. The punishment for kidnapping in the new law on reducing prison sentences approved in the year 2019 is divided into two parts regardless of aggravated qualities. This means that if committing the material element of the crime of kidnapping is accompanied by violence or threats, the punishment of 4th degree imprisonment is considered for the perpetrator or perpetrators, which depending on the quality of the crime and the amount of participation in it for the guilty person may be between 5 and 10 years imprisonment. If in some cases the age of the victim or abducted person is less than 15 years, it is a case of child abduction. If kidnapping is carried out by a vehicle, or physical or dignified harm is inflicted on the rescuer or the abducted person, the maximum punishment prescribed by law will be applied to the criminal or criminals. Therefore, this research has been formed with a descriptive-analytical method with the aim of investigating the contexts of social anomaly and heterogeneity with good and humane morals of the phenomenon of civil responsibility for the crime of kidnapping in Iranian jurisprudence and law. Assuming that Islamic jurisprudence respects human property and life, man and everything that belongs to him has value, and causing any damage to him or his belongings is a guarantee and must be compensated for. We came to the conclusion that in Iran's jurisprudence and law, for the crime of kidnapping, in addition to criminal responsibility and the type of criminal punishment resulting from kidnapping, there are two forms of punishment and punishment for the protection of human beings and prevention of crime, civil liability is also for compensating the loss in two forms of punishment and punishment. Is considered.