تحلیل سیر تحول انسان‌گرایی مدرن شخصیت‌های زن در رمان فارسی
الموضوعات : Research in Iranian classical literatureپریوش میرزاییان 1 , جهانگير صفري 2 , نرگس باقری 3
1 - دانش آموخته دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شهرکرد، ایران
2 - استاد گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شهرکرد، ایران
3 - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه ولیعصر (عج)رفسنجان، ایران
الکلمات المفتاحية: مدرنیته, انسان‌گرایی مدرن, زنان, رمان فارسی و جامعه‌شناسی ادبیات.,
ملخص المقالة :
مدرنیته و انسان‌گرایی مدرن، نقش بسیار مهمی در تحولات ذهنی زن ایرانی داشته است. یکی از منابعی که تغییرات و تحولات ناشی از مدرنیته و انسان‌گرایی مدرن را بازنمایی کرده، رمان فارسی است. این مقاله درصدد است تا با بررسی رمان‌های منتخب فارسی در سه بازۀ زمانی ـ از سال 1300ه.ش تا 1320ه.ش، از 1320ه.ش تا 1345ه.ش و از 1345ه.ش تا 1357 ه.ش ـ با تکیه بر نظریه های «آنتونی گیدنز»، تأثیرات انسان‌گرایی مدرن بر زنان را که در رمان فارسی تصویر شده است، بررسی کند. بررسی انجام شده بیانگر آن است که آنچه نویسندگان به تصویر می‌کشند، نشان می‌دهد که در دورۀ اول تحول ناشی از رواج لذت‌گرایی مدرن نتوانسته است به طور کلی ذهن زنان را از تفکرات وابسته به سنت رها کند. رواج بیش از پیش مؤلفه‌های مدرنیته در بازۀ زمانی دوم، میدانی گسترده‌تر از علایق و خواست‌های انسانی را برای زنان مهیا کرده است. رواج اندیشه‌های فمینیستی هرچند نشان از رواج تدبیرگرایی مدرن در این دوران است، تناقضات رفتاری زنان و میزان سطحی بودن این تفکر را در بین آنان نشان می‌دهد. افراط در پیروی از خواسته‌های انسانی و غریزی در دورۀ سوم حاکی از جهش تفکر انسان‌گرایی است. در این دوران، انفعال ناشی از تقدیرگرایی نیز مورد انتقاد نویسندگان بوده است.