قانون اساسی: محتوای دینی در قالب عرفی بازخوانی حکومت اسلامی در اندیشه آیتالله منتظری و آیتالله بهشتی
الموضوعات : • Applying new theories and approaches
مهدی نجف‌زاده
1
,
وحید سینائی
2
,
احمد رحیمی
3
1 - دانشیار گروه علوم سیاسی، دانشگاه فردوسی مشهد
2 - دانشیار علوم سیاسی دانشگاه فردوسي مشهد
3 - دانشجوی دکتری علوم سیاسی گرایش مسائل ایران، دانشگاه فردوسی مشهد
الکلمات المفتاحية: قانون اساسی, ولایت‌فقیه, آیتالله منتظری, آیتالله بهشتی و اسکینر. ,
ملخص المقالة :
قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، آموزه ولایت‌فقیه را در کشور نهادینه و آن را بر تمام شئون مردم ایران چیره کرد. آیتالله حسینعلی منتظری و آیتالله سید محمد حسینی بهشتی به واسطه جایگاهشان در مجلس، نقشی بیبدیل در تدوین قانون اساسی داشتند. هر کدام از این دو درباره قانون اساسی و مفهوم آن در ذهنشان، تفاوت‌های مهمی داشتند. در این مقاله از دیدگاه هرمنوتیک روشی اسکینر، به تحلیل نقش این دو شخصیت برجسته انقلاب اسلامی در قانون اساسی پرداختهایم. اینکه این دو از نظام سیاسی مستقر در قانون اساسی چه هدفی داشتند و عملاً چه کاری انجام دادند؟ آنها در دورانی که اسلام به‌شدت از سوی اندیشه غربی، تهدید به نابودی می‌شد، میخواستند نظام سیاسی اسلامی ایجاد کنند. منتظری، مفاهیم و احکام فقه حول اندیشه ولایت‌فقیه را برای اداره جامعه اسلامی کافی میدانست؛ بهشتی اما احکام و موازین اسلامی را در حول محور ولایت‌فقیه به عنوان چارچوبی مینگریست که درون آن به گونه‌ای گزینشی، مفاهیم مدرن دموکراتیک، مارکسیستی و حقوق بشری را بتوان استفاده کرد تا پاسخگوی جامعه کنونی ایران اسلامی باشد. در تحلیل نهایی در تدوین قانون اساسی، نظریه بهشتی دست بالا گرفت و حکومت اسلامی با ساختی عرفی را پدیدار کرد.