قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران : عرصه تعارضات و تزاحمات ( اصول مربوطه به رهبری و مجمع تشخیص مصلحت نظام)
الموضوعات : public lawقاسم قاسمی بیورزنی 1 , فریبرز لطافتی 2 , رقیه باهنر مراللو 3
1 - استادیارالهیات و معارف اسلامی، گروه الهیات و معارف اسلامی، دانشکده علوم انسانی، واحد رشت،دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران.
2 - دانشجوی دکتری فقه وحقوق اسلامی،گروه فقه وحقوق اسلامی، دانشکده علوم انسانی، واحد سمنان،دانشگاه آزاد اسلامی،سمنان، ایران.
3 - دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی ، گروه زبان و ادبیات فارسی،دانشکده علوم انسانی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی،اردبیل، ایران.
الکلمات المفتاحية: قانون اساسی, همه پرسی, رهبری, مجمع تشخیص مصلحت نظام.,
ملخص المقالة :
قانون اساسی،ام القوانین هر کشور و به تعبیری آئینه ی تمام نمای نظام سیاسی و حکومتی آن می باشد. در جمهوری اسلامی ایران نیز به دنبال وقوع انقلاب اسلامی،اولین قانون اساسی در 1358با همه پرسی عمومی به تصویب رسید.شتابزدگی انقلابیگری بزودی خودرا در آن قانون نشان داد. حوادث جنگ تحمیلی و بازسازی کشور و لزوم بازنگری در این قانون با توجه به تاکید امام خمینی (ره) مبنی بر حذف مرجعیت در شرایط رهبری و تعیین رهبر به جای ایشان و تاسیس مجمع تشخیص مصلحت نظام از خاستگاه های اصلی این تغییر بود. اما نگرش عمیق نشان می دهد که تعارضات و تزاحمات در اصول قانون اساسی حاضر از اموراتی هستند که ورطه تصمیم گیری به ویژه در حوزه های حقوقی ، اجتماعی و اقتصادی و حتی سیاسی را به چالش کشیده و در مواردی حتی به قفل شدن بیش از پیش امور انجامیده است.