مدل‌های بازآفرینی شغلی
الموضوعات : كارآفريني و مديريت شركت‌هاي دانش بنيان
1 - دانشگاه علم و فرهنگ، تهران، ايران
الکلمات المفتاحية: بازآفرینی شغلی, طراحی مجدد شغل, توسعه منابع انسانی, مدل‌های بازآفرینی شغلی, اشتیاق شغلی, عملکرد,
ملخص المقالة :
فشارهای اقتصادی، پیشرفت‌های فناوری و تغییرات درون سازمان‌ها، بر اهمیت انعطاف‌پذیری در نحوه طراحی مشاغل در محیط‌های کاری مدرن تأکید می‌کند. طراحی شغل مبتنی بر کارمند، مانند بازآفرینی شغلی، به یک رویکرد نوظهور برای توسعه منابع انسانی تبدیل شده است. بازآفرینی شغلی به تغییرات خودآغازی اشاره دارد که کارکنان برای بهینه‌سازی طراحی شغل خود و افزایش تناسب بین شغل و نیازها و ترجیحات خود در مشاغلشان ایجاد می‌کنند. درحقیقت، زمانی‌که کارکنان برای اصلاح هر جنبه ای از کارشان پیشگام می‌شوند، هدف آنها ایجاد معناداری در نقششان با اهمیت دادن به ترجیحات و نیازهایشان می‌باشد که از دیدگاه طراحی مجدد کار از پایین به بالا بر شغل تأثیر می‌گذارد. بازآفرینی شغلی ابزاری مؤثر برای افزایش اشتیاق شغلی، خلاقیت، رضایت شغلی، عملکرد و تناسب شغل با شاغل است. اين مقاله پژوهش‌هایی که بر بازآفرینی شغلی متمرکز بوده‌اند را مرور می‌کند و مفهوم بازآفرینی شغلی را توضیح مي‌دهد. سپس مدل‌هاي بازآفرینی شغلی که به سازمان‌ها در دستيابي به مزيت رقابتي ازطریق جذب و حفظ کارکنان مشتاق کمک مي‌کند، مورد بحث قرار می‌گیرد. علاوه‌براین، مروری از تحقیقات فعلی که به اثرات مثبت ابعاد بازآفرینی شغلی بر کارکنان و سازمان‌ها می‌پردازند، ارائه می‌شود. با توجه به پیامدهای مثبت بازآفرینی شغلی، برای سازمان‌ها ارزشمند است تا شرایطی را ایجاد کنند برای تشویق کارکنان جهت بازآفرینی شغلشان به گونه‌ای که متناسب با توانایی‌ها، نیازها و مهارت‌هایشان باشد. این رفتارهای بازآفرینی شغلی تأثیرات مفیدی بر کارکنان و سازمان به‌طور کلی دارد.