بررسی سیر تحولات تاریخی الگوی مبنا در معماری دوره باستان و سنت ایران
الموضوعات : Application of the basics of Islamic urban planning and architecture in contemporary architecture
فرشاد حاتمی برق
1
,
بهروز منصوری
2
,
سید مصطفی مختاباد امرئی
3
,
لیلا زارع
4
1 - دانشجوی دکتری معماری، واحد تهران- غرب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - استاد گروه معماری، واحد تهران- مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی تهران، ایران
3 - استاد گروه هنر و تئاتر، دانشگاه تربیت مدرس تهران، ایران
4 - استادیار گروه معماری، واحد تهران- غرب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: سبک معماری, دوره سنت, هندسه, کهن‌الگو, الگوی شکلی (فرم).,
ملخص المقالة :
نقش و اهمیت تأثیر هندسه و ریاضیات در معماری ایران از دوران پیش از اسلام در قالب معماری تکنیک (تجربی) و الگو (مَندَل) به‌صورت کاربرد عملی در انتظام هندسی بناها به‌کار رفته است. در بسیاری از بناها با کاربری حاکمیت، تشریفاتی- سکونتی، مسکونی به‌ترتیب از طبقات اجتماعی خواص و عوام در دوران باستان و بعد از اسلام؛ قرن چهارم تا دهم ه.ق مشاهده شده است و رویکرد تأثیرات در فضاهای عملکردی و پیروی از الگوهای اولیه در سبک معماری ایرانی به‌عنوان کارکردهای فضایی اندرونی و بیرونی بیان می‌شود. مطالعات سیر تحولات تاریخی نشان می‌دهد که معماری مسکونی در ایران از به‌کارگیری الگوی شکلی به‌عنوان چیدمان فضایی در نمونه بناهایی از سه دوره تاریخی از دوره باستان، سنت و مدرن حاصل شده است. در این پژوهش جمع‌آوری داده‌ها به‌صورت کتابخانه‌ای و روش تحقیق از نوع تفسیری-تاریخی، توصیفی-تحلیلی است. هدف پژوهش تبیین تأثیر تحولات الگوهای شکلی در قالب صناعات معماری است که تحت‌تأثیر هندسه کاربردی و ریاضیات است که مطالعات فلاسفه ایرانی از جمله خوارزمی، بنوموسی، ابوالوفا بوزجانی، اخوان الصفا، خواجه نصیرالدین طوسی و شیخ بهائی آن را تقویت می‌نماید. همچنین از شروع قرن سوم هجری قمری تحت‌تأثیر مباحث ریاضیات و هندسه با پیروی از اعداد و تخمین مسافت، هندسه در قالب بعد دوم، بعد سوم و در نهایت صناعت معماری و معانی عرفانی و سیر و سلوک و تعالی (معقولات-محسوسات) در ترکیب انتظام اشکال و احجام افلاطونی در اماکن مذهبی نمود می‌یابد. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که کاربرد الگوی مبنا در بناهای مسکونی با تأثیر از کاربرد ریاضیات و هندسه در معانی شکلی و مدولار ایرانی است که منشا اولیه از چهار صُفه و چهار ایوانی و چهار طاقی داشته است و در بناهای دوره قاجار به‌عنوان مبنای چیدمان فضایی مشاهده می‌شود.