تبیین جدایش فازی گرانروکشسان در سامانه های پلیمری
الموضوعات : روش های پیشرفته شناسایی پلیمرها
1 - دانشگاه صنعتی مالک اشتر
الکلمات المفتاحية: جدایش فازی گرانروکشسان, عدم تقارن دینامیکی, محلول های پلیمری, آلیاژهای پلیمری, رئولوژی,
ملخص المقالة :
در راستای درک بهتر جدایش فازی به عنوان پدیده ای اساسی در ایجاد و کنترل الگوهای ناهمگن فضایی در سامانه های پلیمری، استدلال شد که جدایش فازی در این سامانه ها به طور کلی از نوع "جدایش فازی ویسکوالاستیک" است، که در آن مورفولوژی سامانه نه تنها تحت تأثیر تعادل مکانیکی نیروی ترمودینامیکی، بلکه از نیروی ویسکوالاستیک نیز تأثیر می پذیرد. منشأ نیروی ویسکوالاستیک، عدم تقارن دینامیکی بین اجزای مخلوط پلیمری است که می تواند ناشی از اختلاف اندازه یا تفاوت در دمای انتقال شیشه بین اجزا باشد. این عدم تقارن دینامیکی اغلب در محلول ها و آلیاژهای پلیمری وجود دارد و به طور کلی منجر به یک مسیر جنبشی جدید تحت عنوان حالت ژل گذرا، پس از جدایش فازی می گردد. ژل گذرا حالتی است که در آن نرخ تغییر شکل مشخصه تولید شده توسط جدایش فازی سریع‌تر از نرخ آسودگی رئولوژیکی مشخصه است. ویژگی‌های اساسی جدایش فازی ویسکوالاستیک، که از تشکیل ژل گذرا نشأت می‌گیرد، تقریباً در اغلب سیالات "نامتقارن دینامیکی" که اختلاف اندازه زیادی بین اجزای تشکیل دهنده دارد، مانند محلولهای پلیمری، مشترک پیش بینی شد. بعلاوه، تکامل الگوی ساختاری در محلولهای پلیمری و آلیاژهای پلیمری در اصل مشابه بوده و هیچ اختلاف کیفی بین این دو حالت وجود ندارد که این موضوع ماهیتی جامع از جدایش فازی ویسکوالاستیک در مخلوط های نامتقارن دینامیکی صرف نظر از منشأ عدم تقارن را پیشنهاد می کند.