ارزیابی اثرات توسعه اقامتگاه‌های بوم گردی بر تحولات زیرساختی، اقتصادی و اجتماعی نواحی روستایی (موردمطالعه روستای هریوند- از توابع شهرستان سربیشه)
الموضوعات :صدیقه خوب چهره 1 , وحید رضا میرابی 2 , احمدرضا کسرائی 3
1 - دانشجوی دکتری مدیریت کار آفرینی گرایش بین الملل ، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
2 - دانشیار گروه مدیریت بازرگانی ، تهران مرکزی دانشگاه آزاد اسلامی، تهران ، ایران . (نویسنده مسئول)
3 - استادیار گروه کسب و کار و کار آفرینی ، واحد تهران مرکزی ، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران ، ایران.
الکلمات المفتاحية: کلیدواژه : توسعه اقامتگاه , تحولات زیرساختی , گردشگری, اقتصادی,
ملخص المقالة :
توسعه اقامتگاه‌های بوم گردی در مناطق روستایی می‌تواند تأثیرات بسیار مثبتی بر تحولات زیرساختی اقتصادی و اجتماعی نواحی روستایی داشته باشد. این توسعه می‌تواند منجر به ایجاد فرصت‌های شغلی جدید، رشد اقتصادی، توسعه بین‌المللی، افزایش درآمد محلی و تقویت زیرساخت‌های اجتماعی و فرهنگی شود با توجه به وضعیت فرهنگی ، اقتصادی و اجتماعی روستای مذکور و رونق کسب‌وکارهای بومی و محلی ، صنایع‌دستی با شهرت جهانی و ثبت به عنوان روستای جهانی حوله بافی سنتی و تقاضا برای فعالیت‌های بوم گردی این روستا هدف پژوهش قرار گرفت ؛ این پژوهش از نوع کاربردی و به روش توصیفی - تحلیلی مبتنی بر پرسشنامه است. واحد تحلیل در این پژوهش، فرد روستایی است و جامعه آماری پژوهش حاضر را ساکنین روستای هریوند در سال 1400 تشکیل داده است . پس از تهیه ، توزیع و تکمیل پرسشنامه و مصاحبه با مردم روستای منطقة بررسی‌شده و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها مشخص شد که ایجاد اقامتگاه‌های بوم گردی در سکونتگاه‌های روستایی در تحولات زیرساختی، اقتصادی و اجتماعی و همچنین برجذب گردشگر در روستا مؤثر است. در آزمون فرضیه‌های فرعی مشخص شد ایجاد اقامتگاه‌های بوم گردی در سکونتگاه‌های روستایی در تحولات زیرساختی ازجمله: بهبود وضعیت بهداشتی معابر اصلی روستا و معابر مرتبط با اقامتگاه، بهبود وضعیت ارتباطات به‌ویژه آنتن دهی موبایل ، ایجاد انگیزه در برخی بومیان محلی و بومیان ساکن در شهر به‌منظور بهسازی زیرساختی منازل مسکونی و فعالیت درزمینهٔ بوم گردی و در تحولات اقتصادی ازجمله: کسب درآمد بهره‌بردار، ایجاد اشتغال مستقیم و غیرمستقیم، رونق مشاغل خانگی (انواع رشته‌های صنایع‌دستی مانند حوله بافی و تولید نان خانگی )، آشپزی، فعالیت گروه‌های موسیقی محلی، حمل‌ونقل ، اخذ تسهیلات بانکی و همچنین در تحولات اجتماعی ازجمله: احیاء آداب‌ورسوم ( آیین‌های شاخص )، ترویج لباس محلی، هویت بخشی به روستا و احساس غرور، تقویت اعتمادبه‌نفس و باور توانایی‌های بومی، تحکیم وحدت اهالی روستا، توجه به خانه‌های تاریخی و نگهداری و احیاء آن‌ها، حضور نخبگان در روستا و تعامل با مردم و ارتقای امنیت روستا مؤثر است.