مروری برمحدودیت¬ها و چالش¬های توسعه ی پایدار رزینهای اپوکسی از دیدگاه زیست محیطی و انرژی و راه¬حل های آن¬ها
الموضوعات :
علی کرد دزفولی
1
,
فاطمه رفیع منزلت
2
1 - گروه آموزشی شیمی پلیمر، دانشکده شیمی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
2 - گروه شیمی پلیمر، دانشکده شیمی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
الکلمات المفتاحية: رزین اپوکسی, انرژی, ترکیبات غیرسمی, توسعه پایدار, بازیافت,
ملخص المقالة :
رزینهای اپوکسی به دلیل داشتن خواص متنوع یکی از پرکاربردترین پلیمرهای گرماسخت در صنایع مختلف و استفاده روزمره هستند. با توجه به افزایش تولید سالیانه و بازار این رزین؛ نیاز به بررسی برخی چالشهای موجود و یافتن راهحلهای صحیح برای برطرف کردن این چالشها است. از جمله چالشهای این پلیمر؛ وجود برخی مونومرها و عامل‌های پخت سمی در ساختار، مصرف انرژی و زمان بالا برای پخت و مساله بازیافت بهینه میباشد. به عنوان مثال ایجاد سمیت در محیط های آبی توسط رزین های ضد خوردگی اپوکسی، صرف انرژی به دلیل مدت‌زمان طولانی جهت پخت و همچنین دمای بالا برای پخت، و عدم امکان بازیافت محیط دوستانه و به صرفه آنها با توجه به ترموست بودن آنها را می توان ذکر کرد .استفاده از مونومرها و عوامل پخت پایه زیستی و روشهای جایگزین برای پختهای سنتی، مانند پخت نوری و پخت به کمک واکنش‌های اکسایش – کاهش، استفاده از فعال کنندههای زیستسازگار، و منابع انرژی جدید، برای پخت سریعتر و در دمای کمتر، همچنین استفاده از میکروارگانیسمها برای بازیافت بدون صرف انرژی و به خطر افتادن محیط‌زیست، سنتز رزینهای تجدید پذیر، در کنار ساخت رزینهای اپوکسی با پیوندهای دینامیکی میتواند راه‌حل بهینه با افزایش کارایی و جلوگیری از آلودگی محیط‌زیست و انسان باشد.