مدل ساختاری پیش بینی اعتیاد به شبکه های اجتماعی مجازی براساس صفات شخصیت: نقش میانجیگر خود تنظیمی
الموضوعات : روانشناسی
مهشاد تسنیمی
1
,
سولماز دبیری
2
,
سید علی حسینی المدنی
3
1 - گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی تهران شمال، تهران، ایران.
2 - گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی تهران شمال، تهران، ایران.
3 - گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی تهران شمال، تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: اعتیاد به شبکه های اجتماعی, خودتنظیمی, صفات شخصیتی,
ملخص المقالة :
این پژوهش با هدف تعیین برازش مدل ساختاری پیش‌بینی اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی براساس صفات شخصیتی و نقش میانجی خودتنظیمی در دانشجویان انجام شد. جامعه آماري شامل دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی یکی از واحدهای استان تهران بود و ۴۳۹ نفر به روش خوشه‌‌ای تصادفی چندمرحله‌‌ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی مبتنی بر موبایل (خواجه احمدی و همکاران، ۱۳۹۵)، سیاهه سنجش صفات پنج‌گانه شخصیتی (کاستا و مک کری، ۱۹۸۹) و پرسشنامه خودتنظیمی (کری و همکاران، ۲۰۰۴) بودند. برای تحلیل داده‌ها از روش مدل‌يابي معادلات ساختاري استفاده شد.. یافته‌ها نشان داد مدل ساختاری پژوهش برازش مطلوبی با داده‌ها دارد. نتایج حاکی از آن بود که صفات شخصیتی هم به‌صورت مستقیم و هم ازطریق خودتنظیمی با اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی مرتبط هستند. خودتنظیمی، رابطه باوجدانبودن و گشودگی با اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی را به‌صورت منفی و معنادار رابطه روانآزردهگرایی با اعتیاد را به‌صورت مثبت و معنادار میانجی می‌کند. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد آموزش مهارت‌های خودتنظیمی و مدیریت استفاده از شبکه‌های اجتماعی می‌تواند در کاهش اعتیاد به این شبکه‌ها مؤثر باشد.